Fuck This Shit, I'm Going Home

Θυμάστε ότι όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα, right? Δεν το ξεχάσατε φαντάζομαι. Θυμάστε ότι, μια μέρα θα πεθάνουμε and whatever issues we have now, won't even matter. Το θυμάστε, ναι?

Υπήρξα πολύ ευάλωτη τις τελευταίες βδομάδες. Συναισθηματικά κατακρεουργήθηκα. Ακρωτηριάστηκα. Έκλαψα. Έγινα μίζερη. Sad. Lost. I felt sorry for myself. I went to the dark side and trust me, it was dark.

Αλλά μια μέρα ξύπνησα και είπα 'Fuck it'. Και την είδα αλλιώς. Πολύ αλλιώς. It all comes down to respect. Και -με αφορμή το τελευταίο μου δράμα με τον Ταύρο- μου τη βίδωσε χοντρά και είπα ότι enough is enough.

Είναι πολύ μίζερο το μέρος στο οποίο ζούμε. Πολύ όμως. Σεβασμός μηδέν. Όταν κάποιος σκοτώνει ένα γατάκι γιατί 'έτσι την είδε', πως είναι δυνατόν να είναι εντάξει με τους ανθρώπους? Όταν ένας άνθρωπος δεν ήταν ειλικρινείς μαζί σου και σαν δικαιολογία σου λέει 'Μα δεν ήξερα ότι θα σε πείραζε τόσο', τα λόγια είναι περιττά. Κι όταν ένα site του τύπου showbiz.com.cy με 'άρθρα' που καίνε τα εγκεφαλικά σου κύτταρα χτυπάει τρελά hits -αν κρίνω από το amount των διαφημιστικών banners- αλλά δεν ξέρει να σου δείξει την Γερμανία στο χάρτη, καταλαβαίνεις πόσο μίζερος είναι ένας άνθρωπος και κατ' επέκταση μια κοινωνία.

No wonder μας κούρεψαν! It was too easy not to! We are THAT thick.

Επομένως φίλε μου, αν η έννοια σου είναι ακόμα αν σε είπε κάποιος αδερφή ή πουτάνα, και χαίρεσαι επειδή είσαι ο μόνος που έχεις το iPhone 5 από τους γνωστούς σου και κλαις επειδή έχασε η ομάδα σου, τι να σου πω? Θα σου πω μόνο πως μια μέρα θα πεθάνεις. Και δυστυχώς, μίζερος.

Ναι, πληγώθηκα. Πολύ γαμώτο. Κι έγινα μίζερη. A puddle of tears. Αλλά I'm gonna die one day, and I wanna make something worthwhile of myself and my life. Άδεια ανευ απολαβών, ανοιχτό εισιτήριο και γεια σας! Δεν ξέρω τι, πώς, πουύή γιατί. Ή για πόσο. Ή πού θα με βγάλει. Ξέρω όμως ότι το έχω ανάγκη. Να ξεμουχλιάσω. Από μένα, από εσένα και από τους μίζερους με τους οποίους συνυπάρχω σε τούτο τον τόπο.

Διαβάστε κάτι άλλο εκτός από το bloody Beautiful People. Γράψε στο google 'Charles Bukowski quotes' και διάβασε και θα με θυμηθείς. Αγάπησε. Αγάπα. Παρέτα μαλακίες με τους εγωισμούς και αγάπησε. Αφέσου. Κάντε έρωτα. Όχι απλώς σεξ. ΈΡΩΤΑ. Ακόμα κι αν είναι one night stand, αγκάλιασε αυτό το άλλο σώμα, γίνε ένα μαζί του, βάλε αισθησιασμό, κουνήσου μαζί του, βρες ένα ρυθμό μαζί του, νιώσε το. Δεν είναι κρέας, άνθρωπος είναι. Γελάστε. Ακόμα κι όταν οι άλλοι δεν πιάνουν το αστείο. Τι φοβάσαι? Ότι θα σε πουν χαζοχαρούμενο? Gay? So what? Does it even matter?

At the end of the day, it all comes down to respect. Respect for yourself, your person, your friends, your life. Δεν είσαι happy στη σχέση σου? Γιατί το κερατώνεις το person σου? Γιατί? Respect yourself to know that you deserve to be happy. Don't be an asshole, be true, be real to you. Σου το χρωστάς. You won't be here forever.

At least, make it worthwhile.

At least make yourself proud.

Καλή βδομάδα.



Dance dance in the morning light
Hey hey it's a beautiful day
It'll be okay, it'll be okay

... You're still beautiful

I'm a little emotional these days.. Βλέπω, ακούω διάφορα και απογοητεύομαι. Ξέρεις, ο κολλητός μου τις προάλλες μου είμαι ότι I need to upgrade to 2013 και πως "Disney fucked me up". Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, μάλλον έχει δίκιο. Έχω 5 πράγματα, 5 ιδέες και 5 ιδανικά που τα πιστεύω. Στο κόκκαλο. Και at times απογοητεύομαι. Πολύ. Αλλά δεν μπορώ και δεν θέλω να αλλάξω.

Beauty. Truth. Freedom. Love.

I want a house with a pool. And expensive shoes. Και πολλά λεφτά. Αλλά δεν ξεπουλάω την ψυχή μου για αυτά. Αν έρθουν, καλώς. Αν όχι, I'll still be happy. Κυρίως, γιατί χαρά μου προσφέρουν άλλα πράγματα, πολύ απλά και πολύ βασικά.

Love. Oh God this life is worth living for love. Love for your family, the love you share with your friends. The love you have for what you do. The love you create with your person. Love. I fucking believe in love. I live, breathe, sleep, fight for love.I believe in it.

Σκεφτόμουν πολύ έντονα το τελευταίο γράμμα του Gabriel Garcia Marquez τελευταία. Το είχα διαβάσει τυχαία πριν πολύ καιρό. Αλλά από την πρώτη κιόλας στιγμή, it stuck to me. It spoke to me. I felt it. I decided to live by it. Αυτό προσπαθώ τουλάχιστον να κάνω κάθε μέρα; να βρίσκω την ουσία, ακόμα κι όταν όλα γύρω μου την θολώνουν. Θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Είναι λίγο μεγάλο, αλλά take my word, it is worth it.

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.

Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι
μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους. Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή.

Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους. Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ,
γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα
πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα
σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

Ξέρεις γιατί το σκέφτομαι τόσο έντονα αυτό το γράμμα τελευταία? Πριν φύγει ο Ταύρος από το σπίτι μου ένα βράδυ -πριν τις 'φασαρίες'- με φίλησε στην πόρτα, πήγε στο ανσανσέρ, τον κοίταγα και τον φώναξα πίσω. Και τον ξαναφίλησα. He looked at me, μου χαμογέλασε και είπε 'Τα κάνεις να φαίνονται όλα μαγικά'.

Then shit happened. 

Αλλά εκείνο το βράδυ κατάλαβα ότι I'm in love with him. Κι έρχομαι τώρα λίγο καιρό μετά, σκέφτομαι εκείνο το βράδυ and it brings tears to my eyes. Γιατί it was beautiful, absolutely beautiful. And now its gone. Είναι γλυκόπικρο. Everything is a mess. He didn't lie, but he wasn't completely honest either. And it hurt me. It still hurts me.

Then fate walks in και συναντιόμαστε τυχαία ένα βράδυ, κάπως, κάπου, με κάτι γνωστούς. Ο κολλητός μου λέει ότι ήταν σαν ζωγραφιά ο τρόπος που με κοίταζε όταν πήγα να του μιλήσω. And I poured my heart out. Που το είχα ξανακάνει, αλλά όχι με τόση ένταση, με τόσο πάθος. Knowing that you're running out of time can make you very brave, that much I know! Είπα, είπα, είπα until there was nothing else. Και με κοίταγε, unable to say a word. "Σε παρακαλώ, μπορούμε να τα πούμε?" was all he said όταν πήγα να φύγω. "I'm right here, right now" I said. "Look me in the eye and talk" του είπα. Και πάλι, μπλόκαρε. "I'm drunk, but you're beautiful. And tomorrow morning I'll be sober, but you'll still be beautiful" του είπα και έκανα να φύγω. Μου έπιασε το χέρι και είπε "Please, να τα πούμε μετά". Ι looked at him, bit my lip and said "Be good".

Είπα στον κολλητό μου να πληρώσει and I ran out. Και με το που βγήκα στο δρόμο, έκλαιγα με λυγμούς. Bitter fat tears, in sobs. Pain in its purest form. No ego, no regret, just pure raw pain.

Because in a way, it felt like the last time I'd see him. And God knows how much that hurts. I fought my battle; I am proud. Hurt yes, but proud. I fought my battle for love and lost. But I also fought my battle with myself, my ego, and won. 

I have no 'what-ifs'. 

And that, in spite of the pain, is kinda awesome.

Gasping for Air

I spent the last few days underwater. Muffled sounds... looking upwards at the blurry image of dry land. And I just wanted to stay there. Underwater.

But then, all of a sudden....whoosh! It just hit me, out of nowhere, whoosh, it hit me and it snapped me out of it. All of a sudden, underwater didn't feel good enough, I needed to feel again. And so I came up for air.

I opened all the windows and breathed in. Deeply. Breathe in....breathe out. I let the light in, I let the air in. I finally felt alive again. After weeks of being in limbo, it hit me and I started feeling again. And so I sprang into action.

Με έπιασε μια ανεξήγητα δυναμική αποφασιστικότητα, μια δυναμική αισιοδοξία, μια δυναμική τελοσπάντων που made me feel 3 meters high and strong. Emotionally, mentally, strong. I breathed in and said to myself Tinks, you're good shit. And your worth it. And if whatever has any worth for you, you better dry off those tears, get back on your feet and fight. Fight for it. Nothing will be given to you on a silver platter, get the hell up, and fight for it. Only if you really truly care.

And since I know, I feel it in my heart of hearts that this is it, this is worth it, I'm getting up and I'm after it. I'm fighting for it. Putting all ego aside, all fear to the minimum, I'm here, I'm loud so you can hear me because I'm here and I'm not gonna let life or anyone push me in a corner or keep me underwater. I'm here, I'm good, pure in my heart of hearts and I'm brave and I'm fighting for what I feel is worth my while.

I gasped for air. And breathing in deeply, I breathed in strength, beauty, truth and love. I'm too sensitive sometimes, I'm vulnerable, but I cannot, not remember that I'm all about freedom, beauty, truth and love. And that's what makes me sensitive and vulnerable yes, but that's exactly what makes me brave as well.