Είχα πιεστεί το τελευταίο διάστημα με διάφορα.
Είχα απογοητευτεί με κάποια πράγματα επίσης.
Αλλά -το'χω παρατηρήσει- όταν είμαι στα κάτω μου, τσουπ, από το πουθενά (σχεδόν) κάτι γίνεται και αρχίζω να βρίσκω πάλι την αισιόδοξη ευθεία μου.
Ή απλώς ανακαλύπτω ξανά από την αρχή την ικανότητα μου to pick me up.
Όπως και να έχει, τελευταία όταν πάω για ύπνο, οι σκέψεις που κάνω πριν κοιμηθώ είναι οι ίδιες. Παλιά, με βασάνιζαν οι αϋπνίες, οι σκέψεις, ο ανήσυχος ύπνος. Πια, σκέφτομαι είμαι καλά, έχω την υγεία μου, ένα ταβάνι πάνω από το κεφάλι μου, φαϊ στο ψυγείο και ένα ζεστό κρεβάτι.
Παίρνω αγκαλιά τον ψηλό μου και ενώ είναι βράδυ κι όλα είναι σκοτεινά, it really feels like sunshine.
