Θυμάσαι?

Πονώ σε?

Λίγο, αλλά μ'αρέσει.

Εδώ Το Πάτωμα

Είμαι στο πάτωμα.

Κοιτάω το ταβάνι.

Νιώθω ότι θέλω να λιώσω και να βρεθώ κάτω από το πάτωμα.

Δεν θέλω να έρθει κάποιος να με σηκώσει.

Αν γουστάρει, ας ξαπλώσει δίπλα μου στο πάτωμα.

Απλώς να μην με πρήζει να σηκωθώ τώρα από το γαμημένο το πάτωμα.

This is where I need to be for a while.

I need to grieve.

Πρέπει να θρηνήσω τις απώλειες μου για να γίνω καλά. Δεν με βοηθούν όσοι επιμένουν ότι πρέπει να σηκωθώ τώρα από το πάτωμα.

Προσπάθησα να τους μιλήσω, να τους εξηγήσω τι αισθάνονται και δεν με καταλαβαίνουν. Απορούν γιατί δεν είμαι καλά. Λένε ότι είμαι πιο δυνατή. Ότι αυτό που περνώ, δεν συνάδει με το ποια είμαι. Δεν καταλαβαίνουν και θέλουν να είμαι αυτή που ξέρουν.

Αυτή τη στιγμή, αυτήν την περίοδο δεν μπορώ. Και δε με καταλαβαίνουν.

Γι' αυτό σταμάτησα να προσπαθώ να τους εξηγήσω. Κι όταν με ρωτάνε γιατί είμαι στο πάτωμα, τους λέω από τη ζέστη.

Έτσι είμαστε όλοι καλά.

Πριν λίγες μέρες, με έπιασα να λέω τον πόνο μου σε μια άγνωστη. Κι ένιωσα ότι επιτέλους κάποιος με άκουγε χωρίς να λογοκρίνει.

Αυτό το πλάσμα ξάπλωσε δίπλα μου στο πάτωμα.

Κι όταν έπρεπε να χωριστούμε, μου είπε να μη βιαστώ να σηκωθώ, να πάρω το χρόνο μου. Αλλά να μην ξεχάσω να σηκωθώ όταν είμαι έτοιμη.

Ναι. Right now I just need to grieve. Grieve and accept. Be sad and cry and feel the losses in order to accept that this has happened.

Νιώθω χαμένη και αδύναμη. Υποφέρω μέσα μου με έναν τρόπο πρωτόγνωρο, νιώθω ότι το μυαλό μου δεν το ελέγχω. Ξυπνάω μέσα στη νύχτα, βλέπω εφιάλτες και με πιάνουν οι λυγμοί στο αυτοκίνητο. Δε θέλω να βλέπω κανένα αλλά η μοναξιά μου με τρελαίνει. Δε θέλω να μιλάω ενώ έχω τόσα να πω. Νιώθω μια ανεξήγητη κούραση να με καταβάλλει, τα επίπεδα της αντοχής μου είναι θλιβερά και αισθάνομαι τόσο λεπτή και ευάλωτη όσο ένα κομμάτι χαρτί.

Δεν σου λέω ότι αυτή είμαι. Αλλά αυτή την περίοδο, αυτό περνάω.

Είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένη ότι είναι φυσιολογικό αυτό που αισθάνομαι και θέλω να πιστεύω ότι το χειρίζομαι όσο καλύτερα μπορώ. Προσπαθώ. I still fuck up, με απογοητεύω ακόμα παραπάνω αλλά ξέρω ότι it will get better.

Είμαι στο πάτωμα.

Ξέρω ότι σε κάποια φάση θα διψάσω και θα σηκωθώ να πάω στο ψυγείο να πάρω νερό.

Τότε που η δίψα μου θα είναι μεγαλύτερη από το βάρος που με κρατάει κάτω.

Το Κακό Συναπάντημα.

Why are you looking at me without saying a word, he asked me. Speak to me damn it!

He looked at me, with such a look that crushed me.

I was standing there, looking at him and I couldn't breathe a word.

What do you say to someone who is no longer there?

Because the man I had in front of me, even though he looked familiar, he sound just like he used to, his eyes were two black holes and I saw nothing.

You're dead.

And what exactly do you say to a corpse?

And I stood there, in the middle of the street and watched the ghost of the man I once loved, angrily walk away.

And there was nothing I could do but watch him disappear into the darkness.