If a writer falls in love with you, you can never die.
Κυριακή 14 Απριλίου 2019
changes.
Παίζει να το είδατε κάπου να γυροφέρνει στο Facebook, μια εικόνα λέγοντας αυτό το καταθλιπτικό -αλλά και τόσο αληθινό- πως σε κάποια φάση όταν ήσουν μικρός, βρέθηκες με τους φίλους στο πάρκο και δεν ήξερες πως ήταν η τελευταία φορα.
Ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων.
Αλλαγή. Αναπόφευκτη.
Κάποτε σημαίνει το τέλος μιας γλυκιάς υπέροχης εποχής.
Κάποτε όμως, σημαίνει και την αρχή μιας γλυκιάς υπέροχης εποχής.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να την αποδεχόμαστε και να είμαστε ευέλικτοι στις προσαρμογές μας.
Ήμασταν τρεις ψυχές σε αυτό το σπίτι και γίναμε πια τέσσερις. 12 ποδαράκια. Έχω αποδεχτεί ότι το πάτωμα δεν θα διατηρείται πια τόσο καθαρό όσο κάποτε.
Και ποιος να μου το έλεγε ότι θα χαιρόμουν τόσο πολύ άμα έχει ήλιο, όχι για να κάνω βόλτα, αλλά για να βάλω πλυντήριο και να στεγνώσει μέχρι το απόγευμα!
Μετά είναι κι άλλες αλλαγές, grown-up αλλαγές όπως τις λέω, που σου φαίνονταν κάποτε τόσο μακρινές, ξένες σχεδόν, γιατί "αυτά τα κάνουν οι μεγάλοι". Όπως να αναλαμβάνεις μια πιο σοβαρή θέση επαγγελματικά ή να προγραμματίζεις γάμο.
Υπάρχουν και οι αλλαγές που δεν τις βλέπεις, αυτές που γίνονται μέσα σου, πως αλλάζει το μυαλό, η ψυχή σου, πως μεγαλώνει η καρδιά σου, η κατανόηση σου, ακόμα και η υπομονή σου. Αλλαγές που τις βιώνεις στο πετσί σου, για να κάνεις τους γύρω σου καλύτερα. Και με αυτούς, να γίνεσαι κι εσύ καλύτερα.
Βέβαια, υπάρχει και η αλλαγή που σου κακοφαίνεται -αρχικά τουλάχιστον. Όταν ας πούμε το γραφείο γίνεται "smoke-free zone". Θα μου λείψει η γωνίτσα μου που φιλοξενούσε μέχρι τώρα αυτό το ήσυχο και μοναδικά δικό μου 5λεπτο.
Εσείς από αλλαγές, πώς πάτε?
Καλή βδομάδα!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)