Boy did we not see this one coming!
Κάπως έτσι πρέπει να μπήκε η ανθρωπότητα στο 2020.
Ξεκίνησε σαν τριτοτέταρτο θέμα στις ειδήσεις για μια επιδημία σε μια πόλη της Κίνας που δεν είχαμε ξανακούσει, ακούγαμε lockdown και κοιτάγαμε με περιέργεια αλλά και σχετική αδιαφορία γιατί, σιγά, τι μας νοιάζει εμάς, είναι τόσο μακριά.
Χα. Xα.
Κι ενώ συνεχίζαμε κανονικά τις ζωές μας και ο κάθε ένας από εμάς σχεδίαζε το αύριο, ήρθε και μας βρήκε. Και η καθημερινότητα μας μεταμορφώθηκε σε μια αλληλουχία από....
.... και...
.... και...
Τα σχέδια μας μπήκαν στον πάγο, το 'θα δούμε' ήταν η ατάκα της κάθε ημέρας και το κάθετι είχε ένα 'αν' μπροστά του.
Εγώ το πήρα ψύχραιμα το όλο lockdown, μην σου πω μου άρεσε κιόλας.
Κι ενώ συνέχιζα να δουλεύω κανονικά, η καραντίνα ήταν κι ένας τρόπος για να κάτσω λίγο επιτέλους και να ηρεμήσω. Και πέρασα ωραία! Δεν σκοτώθηκα ούτε και μια φορά με το σύζυγο...
... έκανα το spring cleaning του αιώνα....
(έχετε κι εσείς τις ντουλάπες με τα ρούχα τακτοποιημένα ανά χρώμα και όλα τα βιβλία ταξινομημένα σε αλφαβητική σειρά?!?)
Και οφείλω να ομολογήσω ότι αυτό το work-from-home concept είναι τέλειο! Γιατί δουλεύεις - χωρίς να ξυπνάς πιο νωρίς, να τρέχεις στους δρόμους, να κολλάς στην κίνηση, να σκοτώνεσαι να βρεις parking - και βάζεις και κανένα πλυντήριο ταυτόχρονα. Loved it!
Εννοείται δεν έχω ξεπεράσει ακόμα την απύθμενη όπως φαίνεται ανθρώπινη βλακεία και την έκταση των θεωριών συνωμοσίας που μπορεί να γεννήσει ένας νους. Παιθκιά, κουλάρετε λίγο και ανοίξτε ένα βιβλίο και διαβάστε λίγη ιστορία, για τους κύκλους άλλων πανδημιών ας πούμε. Noone wants to change your fucking DNA!!
Τι μασώνους, τι 5G, ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ έχω ακούσει / διαβάσει / υποστεί αυτόν τον χρόνο δεν μπορώ να περιγράψω. Ευτυχώς, υπάρχει το unfollow, block και το social distancing.
(Αλλά σε περίπτωση που παίζει το σενάριο με το DNA, μπορώ να έχω την μύτη της Jolie?)
Επομένως ναι, νιώθω ότι ήταν αναπόφευκτο η χρονιά σε προσωπικό επίπεδο να χρωματιστεί από αυτό το παγκόσμιο γεγονός, με αποτέλεσμα να φαντάζει λίγο φλατ μες το μυαλό μου.΄Ούτε κατάλαβα πότε ήρθαν οι γιορτές. Μια χρονιά που η κάθε μέρα της ήταν on loop.
Επομένως, αν μου έμαθε κάτι αυτή η χρονιά είναι να παίρνεις τα πράγματα όπως έρχονται, και να είσαι ευγνώμων, no matter what. Να έχεις καλή καρδιά, ακόμα και σε αυτούς που φαινομενικά δεν τους αξίζει, γιατί συνήθως είναι αυτοί που το έχουν περισσότερο ανάγκη.
Να λες στους δικούς σου, πόσο σημαντικοί είναι, ακόμα κι αν το ξέρουν, γιατί δεν ξέρεις πότε θα είναι η τελευταία φορά που μπορείς να τους το πεις. 'Ή να τους δεις. Ή να τους αγκαλιάσεις. Κι αυτό είναι ασήκωτο βάρος και μεγάλη πίκρα.
Θα πιω στην υγεία μας και φέτος...
... μακάρι το 2021 να μας βρει με όσους αγαπάμε και να είναι λίγο πιο εύκολο και ευχάριστο από τη χρονιά που φεύγει.
Μακάρι να είναι η χρονιά που θα κάνουμε όλα τα ταξίδια -μεταφορικά και κυριολεκτικά- που έμειναν πίσω και να μας δώσει όμορφες εμπειρίες από τις οποίες θα βγούμε καλύτεροι, δυνατότεροι και πιο σοφοί.
*Βαθιά ανάσα*
Και πάμε!
Καλή χρονιά!
