*Note to self on highlights of the past few months...*
"No good deed goes unpunished"
Ήταν πάντα τόσο θυμωμένος ο κόσμος? Τα νεύρα ήταν πάντα τόσο τσίτα?
Λίγο η πανδημία, τώρα ο πόλεμος, νιώθω ότι βγάζουμε πρώτα τα χειρότερα κομμάτια του εαυτού μας πια, τα οποία απλόχερα εκδηλώνουμε με κάθε ευκαιρία. Ακόμα και στο δρόμο, πάμε σαν τους παλαβούς και τους αγριεμένους.
Και ενώ πας να κάνεις ένα καλό, βρίσκεις τον μπελά σου. Απλώς γιατί κάποιος έχει ανεξέλεγκτα νεύρα, και πυροβολεί πριν καν κάνει τις απαραίτητες ερωτήσεις.
Εννοείται δεν θα σου απολογηθεί μετά. Or ever.
"The grass is greener where you water it"
Σου λέει ο άλλος πως ό,τι σπείρεις αυτό θα θερίσεις. Πάντα υπάρχει κάτι 'άλλο' εκεί έξω. Καλύτερο, χειρότερο, δεν έχει τόση σημασία. Όμως, εσύ τι θέλεις? Εσένα τι σε κάνει καλά και ευτυχισμένο? Τι σου προσφέρει ηρεμία?
Εστιάσου σε αυτό. Δεν μπορείς να κοιτάς έξω από τον εαυτό σου και να περιμένεις να δεις πρόοδο ή αλλαγές. Aν είσαι μίζερος, εννοείται θα μουχλιάσεις μες τη μιζέρια.
"The oldest, shortest words - yes and no - are those which require the most thought'
Ο παρορμητισμός μου με οδήγησε σε πολλές περιπτώσεις στα μεγαλύτερα μαθήματα μου, χωρίς όμως να είναι απαραίτητα και οι πιο λαμπρές στιγμές μου. Εκτιμώ το 'ναι', που δεν το λέω πια με ευκολία, και έχω συμφιλιωθεί με το 'όχι' χωρίς να νιώθω ενοχές.
Και σέβομαι τον άλλο, όταν μου λέει ένα από τα δύο. Γιατί πια, καταλαβαίνω κι εγώ.
"Sometimes you just have to pee in the sink"
Ναι, κάποτε πρέπει να βγεις από τη βολή σου για να γίνει η δουλειά σου.
Ή να σκεφτείς νέους τρόπους για να πετύχεις κάτι. Ή να δεις μια κατάσταση από άλλη οπτική γωνία.
Προσαρμοστικότητα. Μεγάλη υπόθεση τελικά.
"Life is short. Eat the cake. Buy the shoes"
Δουλεύεις πολύ σκληρά. Και χωρίς να το θέλεις, χωρίς καν να το καταλάβεις, γίνεσαι λίγο το ρουτινιασμένο ρομποτάκι της καθημερινότητας σου. Δώσε σου χαρά. Κάνε την 'αταξία' σου.
Το αξίζεις.
