Oh, it was a year.
Η χρονιά ήταν γεμάτη νέες εμπειρίες, αλλά αυτό, θέλοντας και μη, ήταν εκεί. Πρωταγωνιστής.
Με πήγε στο πάτωμα.
Αλλά δεν υπήρξα ποτέ μόνη. Δεν με άφησαν ποτέ μόνη.
Και για αυτούς τους 4 ανθρώπους, θα είμαι για πάντα ευγνώμων. Με πίστεψαν από την πρώτη στιγμή, μου στάθηκαν, με ανέχτηκαν στην παράνοια και τα ξεσπάσματα μου -και δεν ήταν λίγα. Σε αντίθεση με άλλους, δεν μου είπαν ποτέ 'let it go'.
Έχω θυμό μέσα μου. Αδικήθηκα. Αποτάθηκα εκεί που έπρεπε για να διορθωθεί το λάθος. Και βρήκα πόρτες κλειστές, αυτιά κλειστά, μάτια κλειστά, μυαλά αλλού. Έτσι, πήγα εκτός. Δεν θα γίνω συνένοχος στο έγκλημα τους και δεν. πρόκειται. να. το. αφήσω. ποτέ.
Μέχρι να γίνει το σωστό.
Κάποτε φοβάμαι. Κάποτε νιώθω πολύ μικρή. Συμμάχος μου μόνο η αλήθεια, αλλά ξέρουμε πόσο μετράει αυτή μέσα σε συστήματα και κυκλώματα. Κοιτάω γύρω μου κάποτε και απελπίζομαι. Δεν έχω γνωριμίες, φιλίες ή πλάτες. Έχω μόνο δίκιο. Και την αλήθεια. Σαν να κρατάω ένα τόσο δα κεράκι μέσα στο αβυσσαλέο σκοτάδι.
Ένα τόσο δα κεράκι όμως, μπορεί να κάψει ολόκληρο δάσος, δεν είναι?
Αυτό σκέφτομαι και βρίσκω ξανά κουράγιο. Αν δεν ξανάγινε, ας είμαι η πρώτη που θα το κάνει. Αν δεν συνηθίζεται, ας εντάξουμε νέες συνήθειες. Αν μέχρι τώρα ξέφευγε, ήρθε η ώρα που δεν.
Το κάνω για μένα. Και για όσους.. δεν τα κατάφεραν. Ή δεν ήξεραν. Ή φοβήθηκαν.
Ακόμα κι όταν κάποτε φοβάμαι, μου λέω 'Do it scared'.
Καλή χρονιά!
