Και Τι Έγινε

Ήταν πολύ έντονο το περσινό καλοκαίρι.

Και είναι αναπόφευκτο να μην γίνουν συγκρίσεις μικρές. έστω φευγαλέες ή και στιγμιαίες ακόμα με το φέτος, με το τώρα.

Νιώθω κάποτε ότι το 'τότε' έγινε χιλιάδες χρόνια πριν. Τόσο μακρινό μου φαίνεται. Τόσο ξένο πια. Μάλλον κι αδιάφορο πια.

Και κατ' επέκταση, κι εγώ νιώθω άλλος άνθρωπος. Νιώθω να είμαι αυτή που ήμουνα κάποτε, πριν πάααρα πολλά χρόνια, έχω να το λέω τελευταία ότι "I feel brand new".

But with a shitload of experience πια!

Κάθομαι που λες σε ένα μπαρ αυτό το βράδυ και νιώθω καλά, είμαι καλά, έχω πάει σε άλλο επίπεδο και σίγουρα αυτό δε θα γινόταν αν δεν πέρναγα από τις δικές σου συμπληγάδες.

Και κατά ένα περίεργο τρόπο -εδώ είναι η ειρωνεία- θα έλεγα ότι σου είμαι ευγνώμων.

Αλλά αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο δικό μου. Γιατί μπορεί εσύ να με ταλαιπώρησες, εγώ όμως πάλεψα για να βγει το κεφάλι μου πάνω από τα κύμματα.

Κι ενώ κάθομαι σε αυτό το μπαρ σκέφτομαι, αυτή τη μέρα πέρσι, εμένα τότε, εσένα γενικά κι αόριστα και νιώθω... ε, και τι έγινε.

And it's alright.