Δεν Θέλω Να Ξανακούσω

Δεν θέλω να ξανακούσω τη λέξη "κόμμα".

Το κόμμα αποφάσισε, το κόμμα στήριξε, το κόμμα διέγραψε, το κόμμα θέλει φραπέ.

Το κάθε "κόμμα" αποτελείται από ανθρώπους -αμφίβολης νοημοσύνης και κριτικής σκέψης η πλειοψηφία μάλλον, αν κρίνει κανείς με το τι γίνεται και την ανοχή που επιδεικνύεται για χρόνια.

Δεν στηρίζω κανένα, δεν λασπολογώ κανέναν, δεν επιχειρώ να φωτογραφήσω κανένα με αυτό το ποστ, αλλά ειλικρινά, ειλικρινά, ειλικρινά, enough with that God damn word "κόμμα"!

Κατά τα άλλα θέλουν "ενότητα" για να λύσουν το Κυπριακό και τα της οικονομίας. Δεν θέλουμε λύση, δεν μας νοιάζει και πολύ η οικονομία, ψιλοχεστήκαμε και για την Υγεία, αρκεί να τα έχουμε καλά με το "κόμμα" και να είναι καλά το "κόμμα" και το "κόμμα" να είναι πάνω από όλους και όλα! Έχει από την περασμένη Κυριακή, άλλο από την fucking λέξη "κόμμα" δεν ακούς!

Δεν έχω ακούσει για κοινωνικές πρόνοιες, δεν έχω ακούσει για πολιτισμό, δεν έχω ακούσει -παρά με ελάχιστες εξαιρέσεις- έναν άνθρωπο να μιλά με στοιχειώδη ευγένεια και σωστά την Ελληνική γλώσσα!

Το κόμμα έτσι, το κόμμα γιουβέτσι, το κόμμα θεωρεί, το κόμμα διαφωνεί, το κόμμα να πάει στον αγύριστο.

Βάλτε τελεία.

Ζώα. Ε ζώα!

Επείραξεν Με.

Ήμουν στο τηλέφωνο με ένα φίλο νωρίτερα σήμερα όταν -ανάμεσα στην κουβέντα μας- μου πέταξε την ατάκα "πέθανε η τραγουδίστρια των Cranberries".

"Μα η Dolores?" του είπα, λες και μιλούσα για μια συμμαθήτρια μας, μια γνωστή, ένα οικείο μας πρόσωπο.

Γιατί έτσι ακριβώς το ένιωσα. Έχει λίγες ώρες τώρα που παραμιλάω, μα η Dolores?! Και δυσκολεύομαι ακόμα να το χωνέψω.

Το "Dreams" το άκουγα όταν ετοιμαζόμουν να βγω για το πρώτο μου date με τον έρωτα του λυκείου.

Το "Animal Instinct" ήταν από τα τραγούδια που άκουγα τότε στο ραδιόφωνο και δεν κατάφερνα ποτέ να πιάσω τον τίτλο ή το συγκρότημα. Προ YouTube και Shazam εποχές, αντιλαμβάνεσαι. Και όταν επιτέλους έμαθα λεπτομέρειες για το κομμάτι που τόσο αγαπούσα αλλά δεν ήξερα, μου ήταν αδύνατο να τις ξεχάσω.

Ο Peter Pan πριν χρόνια μου αφιέρωνε ασταμάτητα το "Ordinary Day", beautiful girl με ανέβαζε, beautiful girl με κατέβαζε, κι έτσι, κατά κάποιο τρόπο, ένιωθα αυτό το κομμάτι κι αυτή τη φωνή, δική μου, δικά μου, προσωπικά μου.

Κι όταν χωρίσαμε, είχα λιώσει και εγώ και το "Linger" στο repeat.

Επείραξεν με που έφυγε τόσο ξαφνικά. Ήταν αναμφισβήτητα μία και μοναδική.