Halloween

Είχαμε καιρό να είμαστε στο ίδιο γεωγραφικό μήκος -κυριολεκτικά και μεταφορικά- ταυτόχρονα. Χρόνια, εδώ που τα λέμε.

Που μεταξύ μας, αυτό το μεταξύ μας ήταν για αρκετό καιρό ένα ηλεκτρισμένο, φορτωμένο ναρκοπέδιο και μια λάθος κίνηση, μια λάθος κουβέντα και...παφ!

Ούτε να το σκέφτομαι θέλω πια. Τελείωσε αυτό.

Επομένως όταν αυτό το βράδυ μας βρήκε στη βεράντα μου, ταυτόχρονα, εμάς τους 4 μαζί και καλά κυρίως, καταλαβαίνεις ότι αυτή η νεράιδα δεν ήθελε τίποτε άλλο για να είναι καλά και... well, νεραϊδένια.

Άκουσα πολύ Ray Charles τότε.

Έκλαψα με πολύ Ray Charles τότε.

Αλλά απόψε, άνοιξα ένα κρασάκι, έβαλα Ray Charles και σκέφτηκα how far we've come.

Τι ξεπεράσαμε.

Τι μάθαμε.

Τι απέμενε και πώς είμαστε τώρα.

Κοιτάω τον ουρανό και πίνω στην υγειά μας.

Τα γέλια που κάναμε αυτό το βράδυ, τις μικρές υπέροχες οικογενειακές ιστορίες που θυμηθήκαμε.

Τα cheers που κάναμε στις νέες υποσχέσεις και τις χαρές που νιώσαμε.

Η καρδιά μου είναι ένα μεγάλο καταπράσινο χωράφι, που χαϊδεύει με νόημα ο άνεμος ότι όλα θα πάνε καλά.

Και μες την μικρή θολούρα του μυαλού μου από το κρασί, τραγουδάω Ray Charles, αυτό το στίχο "if you don't think, you'll be home soon" και χαμογελάω, χαζογελάω κατακρίβεια γιατί το τότε τέλειωσε, είμαστε αλλού κι αλλιώς τώρα.

Είμαστε καλά, τώρα πια ξανά.

It's Halloween baby, the witch is dead.

And we are alright.