Πέρσι, ανήμερα Πρωτοχρονιάς αγόρασα μια ντουλάπα.
(Internet shopping σ' α γ α π ώ).
Αναρωτιέμαι αν φέτος θα είναι η χρονιά που θα αγοράσουμε σπίτι.
Αν το 2020 μου φάνηκε 'φλατ' σαν χρονιά λόγω κορωνοϊού, lockdown και του μουδιάσματος που πρακάλεσαν, το 2021 μου φάνηκε μακρύ. Πολύ μακρύ. Ειδικά το δεύτερο μισό του. Και δεν ξέρω αν με ανακουφίζει που φεύγει, ή αν... .... .....
Δεν ξέρω, έχει βδομάδες που προσπαθώ να συμπληρώσω αυτή την πρόταση και δεν το βρίσκω. Ακόμα.
Κι ενώ είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, νιώθω ότι γειώθηκα (και προσγειώθηκα) διαφορετικά φέτος, με αποτέλεσμα να έχω γίνει πολύ matter-of-fact και ρεαλίστρια. Μεγάλο ξενέρωμα. Αλλά παραδόξως, καθόλου άγνωστο το τοπίο.
Αν έπρεπε λοιπόν να συνοψίσω κάπως το 2021 θα σου έλεγα απλώς 'Shit just got real'.
Πέθανε μια φίλη μου. Έτσι ξαφνικά. It still doesn't make sense.
Αρρώστησε ένας φίλος μου. Επίσης doesn't make sense.
Το σώμα μου δεν υπακούει στην φύση του και ίσως δεν κάνω παιδιά.
Που δεν με χαλά για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν ήταν ποτέ ψηλά στις προτεραιότητες μου αλλά έχω φάει 20 χρόνια την μαλακία την περίοδο κάθε μήνα στη μάπα, I mean, fuck off.
Αυτό το randomness της ζωής, το μηδέν εγγυήσεις, τίποτα δεν είναι σίγουρο, μην ποντάρεις σε τίποτα και κανένα, δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.... όλο αυτό το concept ήταν τεράστιο μέσα στη χρονιά. Και δυσκολεύομαι να συμφιλιωθώ μαζί του.
Επομένως ναι, shit just got real και ειλικρινά ένιωσα πολύ 'grown-up' φέτος. Τα πάρτυ και οι χαρές ήταν πολύ πιο λίγα, η διάθεση για πάρτυ και χαρές ακόμα πιο περιορισμένα και υπάρχει ένας αέρας κούρασης που πέρα από το σωματικό, είναι υποψιάζομαι και πνευματικό.
Αλλά αν πήγε κάτι καλά φέτος ήταν το θέμα καριέρα, γιατί δούλεψα -πολύ- σκληρά, μου δόθηκαν ευκαιρίες και αναγνωρίστηκε η δουλειά και ο κόπος μου. Και νιώθω μια μικρή περηφάνια για αυτό. Γιατί υπήρχαν στιγμές που πιέστηκα πάρα πάρα πολύ, και για αρκετό καιρό.
Επίσης μπήκαμε στη διαδικασία να κοιτάξουμε τι γίνεται με το real estate κι αν αξίζει τον κόπο αυτή τη στιγμή...
Ναι... Οι τιμές στο Θεό για να πάρεις μια τρύπα, σχεδόν χωρίς παράθυρα.
Ή ένα τεράστιο χαλαμάντουρο.
Ή ένα 2+1 όπως θέλουν να αποκαλούν κάποια 'τριάρια'.
Ή το τριάρι που έγινε δυάρι για να έχει και τραπεζαρία.
Μπορώ να μουρμουρώ για ώ ρ ε ς.
Είναι θαύμα που δεν το ρίξαμε κι εγώ και ο άνδρας μου στο ποτό.
Ή στα ναρκωτικά.
Επομένως, θα δω τα καλά που έχω και βιώνω, θα μου χαμογελάσω και θα σκεφτώ 'αρκεί που είμαστε καλά'.
Γιατί εκεί είναι και η ουσία. Να είσαι καλά εσύ και όσοι αγαπάς και όλα τα υπόλοιπα έρχονται, φτιάχνουν και γίνονται.
... και θα ευχηθώ από καρδιάς να σας φέρει το 2022 ό,τι επιθυμεί η ψυχή σας.
Και θα ανάψω ένα κερί.
Για σένα.
Για φως.
Για ελπίδα.
Για... (insert word here)
Καλή χρονιά!
