Did You Get To See The Light, Child?

Ήταν πολύ και μεγάλο το soul searching των ημερών. Οι συζητήσεις με φίλους δεν με κάλυπταν. Οι προσωπικές μου σκέψεις και αναλύσεις δεν ήταν αρκετές. I needed something else.

Έτυχε ποτέ, να βρεθείτε κάπου άσχετα, να πιάσετε small talk με κάποιον άγνωστο και να σας λύσει όλες σας τις απορίες χωρίς καν να ρωτήσετε? It happened to me twice αυτές τις μέρες. Και ήταν αυτό ακριβώς που είχα ανάγκη.

Ξέρετε πόση δυστυχία προκαλούμε οι ίδιοι στον εαυτό μας? Μέσα από το άγχος και το self doubt? Θα γίνει αυτό? Θα έρθει εκείνο? Τι θα κάνω αν δεν γίνει το άλλο? Γιατί δεν συμβαίνει αυτό? Fuck, λες και με το να αγχωνόμαστε θα αλλάξει κάτι. Λες και με την εμμονή μας σε αυτό που μας απασχολεί, will change it or make it happen.

It all comes down to believing: believing that things will work out. Μπορεί όχι ακριβώς όπως θα θέλαμε, αλλά σίγουρα για το καλό μας. Αυτό είναι το θέμα μας, νομίζουμε πολλές φορές ότι ξέρουμε τι θέλουμε, τι θα είναι αυτό που θα μας κάνει ευτυχισμένους και αναλωνόμαστε μέσα σε αυτό το στενό πεδίο εγκεφαλικής βολής. Things happen for a reason δεν λένε? Και είναι και κλισέ? Συμβαίνει όμως και το ανάποδο: things don't happen for a reason too.

Αυτό που δυσκολευόμαστε πολλές φορές να αντιληφθούμε -ή να δεχτούμε ακόμα- είναι πως, we don't always know how things will work out. Κάνουμε ένα σενάριο στο μυαλό μας, κοιτάμε το δέντρο και όχι το δάσος. Ίσως να μην μπορούμε κιόλας να δούμε το δάσος. Δεν σας έτυχε ποτέ, to look back at one point in your life, που μπορεί να συνέβη κάτι δυσάρεστο ή κάτι που δεν περιμένατε, και μετά από καιρό να καταλάβατε το γιατί?

Επομένως, αποφάσισα ότι δεν θέλω να βάζω τον εαυτό μου σε -περισσότερες- ψυχοφθόρες διαδικασίες, only to realize later that whatever happened, happened for a reason, and most probably, a good reason. I'll take things as they come. And feel blessed with what I already have.

Που είναι δύσκολο κάποτε, είμαι χοντρά control freak αλλά right now, I need to sit back, and hope that things work out for the best. Δεν σου λέω να γίνεις couch potato και αντιδραστικά άβουλος, απλώς I had a lot of trouble believing. Believing that things will work out for the best.

Φεύγω σύντομα. And God knows how much stress I feel. Αυτό το άγνωστο, πόσο με αγχώνει, πόσο με τρομάζει, σε βαθμό που λέω κάποτε 'Tinks, κάτσε δω, είναι μίζερα μεν, αλλά you know what to expect'. Αλλά για να έρθει αυτό το 'ναι', πάει να πει ότι έχω κάτι να μάθω, ίσως κάτι να κερδίσω από αυτήν την διαδικασία. Το θέμα είναι, πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω? Πιστεύω ότι το αξίζω αυτό που συνέβη?

Αυτό ήταν το θέμα μου. Am I worth it?

Ζήτησα συγνώμη. Είπα ευχαριστώ. Είπα I'm happy for you. I made my peace with many many things. Καθάρισα. I gave myself, the best birthday present. And then, interesting things started happening. Things that made me happy and hopeful. Things I longed for, but didn't quite believe that would happen. Not to me.

So I started to see the light. I still do see the dark corners in my mind sometimes -miracles don't happen over night!- but I think I'm on the right track.