What's Up With Hopping Happiness?

Λένε πως οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα. True... Δεν θα το αντικρούσω απαραίτητα. Αλλά πιστεύω ότι στα ωραία είναι που βλέπεις ποιοι είναι πραγματικά φίλοι σου. Ή τουλάχιστον, ποιανών τα συναισθηματικά κενά είναι πλήρη ή μικρά. Επειδή τις πλείστες φορές, είναι τρομακτικά δύσκολο να χαρείς πραγματικά και ουσιαστικά για τον άλλο, αν δεν ενδιαφέρεσαι πραγματικά για αυτόν.

Βλέποντας τα πράγματα απ' την απ'έξω, είχα την ευκαιρία να δω το μέσα μου. Ή να ξεκαθαρίσει μάλλον το μέσα μου. Who am I really? What am I really like? What is that person to me and what do I want?

Και διαπιστώνω ότι είχα τοποθετήσει την ευτυχία μου -ή την επιθυμία της ευτυχίας- σε πράγματα έξω από μένα. I lingered and waited for happiness and forgot how to be happy with myself. I placed my happiness in his hands and waited for the magic to begin. And if the magic doesn't happen, will I be bitter? And if so, will I be bitter because of him, or because of me? Που δεν κάλυψε το συναισθηματικό μου κενό?

Και τώρα, διαπιστώνω ότι -ενώ ναι, I do have feelings for this person- οφείλω να είμαι πιο δίκαιη με τον εαυτό μου. I gotta give me some credit. I'm not too bad. I'm actually fun. And funny. And easygoing and strong. And I have a lot to offer to a person. And I have a lot of shoes. That won't change because of him; these facts about me are not real because of him. This is who I am.

Έτσι, ενώ I was hopping down another street yesterday, σταμάτησα for a moment και σκέφτηκα ότι it would be great if he was here, right here right now, with me. Αλλά άναψα τσιγάρο και σκέφτηκα ότι I'm not too bad myself either.

Δεν λέω ότι δεν έχω ανάγκη κανένα και προτιμώ να είμαι alone και πως τα 'εχω όλα υπό έλεγχο. Απεναντίας! Απλώς χρωστούσα στον εαυτό μου a slap across the face, to remind myself of what I'm worth. That happiness is a state of feeling content.

And if someone wants to hop down the street with me, well... that would be awesome too.