Six.

Τα τελευταία μου γενέθλια τα αντιμετώπισα με πολύ κυνισμό. Του τύπου χέστηκα, δεν με ενδιαφέρει, μαλακία, βαριέμαι, δεν θέλω.

Στα πολλά, κανόνισα έτσι τελευταία στιγμή ένα ποτό με λίγους καλούς φίλους, ίσα που έβαλα ένα παπούτσι της προκοπής και βγήκα. Στα μισά της νύχτας άρχισαν να αλλάζουν τα κυνικά μου, γιατί ένιωθα αγάπη γύρω μου. Αυτό εισέπραττα. Ένα τέτοιο όμορφο vibe, με τόση αγάπη και σταθερότητα, που νομίζω άγγιξα τα όρια ευτυχίας εκείνη τη νύχτα.

Η ουσία δεν είναι στα πολλά, ούτε στους πολλούς. Δυο μάτια ρε, να σε κοιτάνε φάτσα φόρα και να ξέρεις ότι είναι καθαρά. Δυο χέρια, που όταν σε παίρνουν αγκαλιά ξέρεις ότι κρατάνε όλο το βάρος σου και το βάρος που κουβαλάς μες το κεφάλι σου. Και άμα σου σφίγγουν το χέρι, ξέρεις πως είναι από αληθινό ενδιαφέρον κι όχι από τυπικότητες και πλαστικές ευγένειες.

Σήμερα γιορτάζει το ελεφαντάκι μου.

Έξι.

Σέξυ.

Έτσι.

Tον τελευταίο καιρό σκεφτόμουν κάτι, απλώς δεν έτυχε να το κάνω κουβέντα μέχρι τώρα; ότι ενώ υπάρχει ελευθερία λόγου, κάτι που μπορεί να φανεί δίκοπο μαχαίρι με την ανωνυμία μας, υπάρχει ωστόσο ένα μεγάλο ποσοστό κοσμιότητας και σεβασμού στα blogs. Τουλάχιστον στο δικό μου blog και στα blog τα οποία επιλέγω να διαβάσω. Και το εκτιμώ πολύ αυτό, ειδικά αν δεις πως εκφράζονται μερικοί και με ποιον τρόπο, σε κοινωνικά δίκτυα, σε sites εφημερίδων κτλ.

Και με αφορμή τα γενέθλια μας εδώ, ήθελα απλώς να πω στον καθένα ξεχωριστά που διαβάζει τώρα αυτήν την πρόταση, "thank you".

Thanks for being so awesome and respectful.

And thank you geooorge for yet another awesome birthday photo!

Εύχομαι ό,τι ποθείτε, να σας χαριστεί απλόχερα, βουτηγμένο σε νεραϊδόσκονη.