Them Sunday Blues

Αν ήταν να πας κάπου, πού θα πήγαινες: σε κάποιο άνθρωπο ή σε κάποιο μέρος?

Από πού πηγάζουν αυτές οι φαινομενικά αυθόρμητες σκέψεις, το σκέφτηκες ποτέ?

Κι αν όντως ξέρεις από πού, τολμάς να το παραδεχτείς στον εαυτό σου?

Τι σου έχει μάθει το παρελθόν? Το έχεις εντάξει στο παρόν? Προχώρησες καθόλου?

Εξελίχθηκες?

Τι στόχο έβαλες για αυτή τη βδομάδα? Έβαλες καθόλου? Πότε ήταν η τελευταία φορά που έβαλες κάποιο στόχο πλάκα πλάκα?

Πού θα σε βρει το βράδυ της επόμενης Κυριακής?

Σκέφτηκες ποτέ ότι ίσως όλα αυτά που έχεις δεδομένα αυτή εδώ τη στιγμή, να μην υπάρχουν την άλλη βδομάδα?

Πώς θα σε έκανε να νιώσεις αυτό?

Φοβάσαι ακόμα ή άρχισες να πιστεύεις παραπάνω στις δυνάμεις σου?

Τι πιστεύεις? Στις δεύτερες ευκαιρίες ή ότι η ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται?

Πόσο απέχει το "πιστεύω" από το "εθελοτυφλώ"?

Πρόσφερες χαρά σε κάποιον σήμερα? Κι αν ναι, πώς σε έκανε να νιώσεις?

Θα το θυμάσαι αυτό όταν θα αυτομαστιγώνεσαι για κάτι ηλίθιο?

Όταν δε θες να μιλήσεις με κανένα, ποιον παίρνεις τηλέφωνο?

Γιατί δεν κρατάς σημειώσεις από τις σκέψεις που περνάνε στο άσχετο μέσα στη μέρα από το μυαλό σου?

Τι φοβάσαι περισσότερο: να έχεις άδικο ή να εκτεθείς?

Γιατί αγαπάς κάποιον?

Κι αφού δεν είμαστε όλοι ίδιοι, γιατί περιμένεις να σε καταλάβουν όλοι?

Υπάρχουν εξαιρέσεις στον κανόνα?

Και ποιος είπε πως ο κανόνας, είναι στην τελική... κανόνας?

Ποια λέξη θα σε έκανε χαρούμενη? Θα σου αρκούσε μια λέξη ή χρειάζεσαι περισσότερες?

Γιατί το φανάρι είναι πάντα κόκκινο όταν βιάζεσαι?

Σκέφτηκες ποτέ ότι αυτή η μικρή καθυστέρηση μπορεί να σε σώσει από κάτι?

Αλήθεια τώρα, πώς ήταν η μέρα σου?

Και πόσοι μπορούν να καταλάβουν αν το εννοείς ή όχι?

Γιατί δεν κοιμάσαι?