Όλα Ανοιχτά

Ναι, ίσως τελικά να είναι ο Μάιος ο αγαπημένος μου μήνας. Αλλά, δεν είναι προσωπικό.

Ανέκαθεν είχα μια αδυναμία στις πρώτες ζεστές μέρες μετά από καιρό, και αυτά τα φιλόξενα βράδια που μυρίζουν άνοιξη και ελπίδα. Και συνήθως αυτά τα συναντάς τον Μάιο.

Θυμάμαι πριν χρόνια, έτυχε Πρωτομαγιά, three in a row κατακρίβεια, να μου βγουν πολύ ξινές.

Φέτος, πες το τυχαίο? Πες το, payback? Πες το, don't read too much into it? Είχα μια πολύ ωραία Πρωτομαγιά. Ανέλπιστα ωραία.

Και κέρδισε πόντους φέτος ο Μάιος.

Κάθομαι στην ίδια καρέκλα στο τραπέζι και γράφω, όπως κάνω πάντα εξάλλου. Η μόνη διαφορά, πως είναι όλα είναι ανοιχτά. Πόρτες, παράθυρα, μπαλκονόπορτες.

Να μπει δροσερό αεράκι, να φύγει η μπόχα της μέρας, του χειμώνα, της θλίψης, να μπει κάνει νέο, φρέσκο και γιατί όχι, καλύτερο.

Όλα ανοιχτά. Και με τα του σπιτιού, έτσι και τα ενδεχόμενα. Από το 'sky's the limit' μέχρι το 'δεν ξέρω τι μου ξημερώνει'. Πραγματικά, δεν ξέρω τι θα προκύψει μέχρι το τέλος του μήνα, και που θα με βγάλει.

Όπως οι μπαλκονόπορτες και τα παράθυρα, έτσι κι όλες οι πιθανότητες και οι δρόμοι απλώνονται μπροστά μου. Χωρίς κανένα guarantee και χωρίς καμία σιγουριά.

Ίσως μαζί με όλα, να πρέπει να ανοίξουμε το μυαλό μας, τις καρδιές μας, και να πιστέψουμε ότι ίσως, ίσως, αυτή τη φορά να είναι για καλό.