Το Βουνό Απέναντι.

Σου δείχνω το βουνό και κοιτάς το δάκτυλο.

Είναι από τις λίγες (μη-αθυρόστομες) κουβέντες που με πιάνω να λέω συχνά πυκνά σε ανθρώπους που έρχονται κοντά μου και ζητάνε τη γνώμη/ βοήθεια/ άποψη μου.

Ντάξει, αν χρειάζεσαι και ανάλυση της έκφρασης, δεν το συζητώ, είμαστε σε άλλο γαλαξία επομένως, βάλε λίγο ακόμα κρασί κι ας μιλήσουμε για τον καιρό.

Δεν είμαι άνθρωπος που θα χαϊδέψω τα αυτιά κανενός, I call a spade, a spade, και είμαι της σχολής του "tough love" επομένως αν δεν με πιάνεις σε αυτές τις απλές γραμμές, παρέτα, δε θα τα βρούμε ποτέ εμείς οι δυο.

Having said that, ας πάρω μια ανάσα, μια γουλιά από το ποτήρι μου και να πάμε παρακάτω.

Ίσως είναι η πίεση των ημερών, η γενικότερη αποχαύνωση των -πλείστων- ανθρώπων, η μαλάκυνση που τους δέρνει ορισμένους, απλώς this fairy is kinda tired of it all.

Δηλαδή, άμα πεις 5 πράγματα με ένα άνθρωπο, έχετε καταλήξει κάπου, αλλά στην πορεία διαπιστώνεις ότι πετάς ουσιαστικά αυγά στον τοίχο, έρχεσαι και τα βάζεις με τον εαυτό σου: γιατί ασχολείσαι? Γιατί επενδύνεις χρόνο, κόπο και διάθεση για κάποιον που δεν είναι σε θέση να καταλάβει και να μάθει?!

Που με φέρνει στον επόμενο προβληματισμό μου: Δεν πιστεύω ότι οι ανθρωποι αλλάζουν. Αλλά πιστεύω ότι μπορούν να μάθουν. Κι αυτό, αν έχουν αρκετά μεγάλα επίπεδα αυτογνωσίας, μικρά επίπεδα εγωισμού και έχουν στο τσεπάκι τους αρκετά χαστούκια από τη ζωή, ώστε να έχουν φτάσει στο σημείο που να μην μπορούν παρά να κάνουν την αυτοκριτική τους. Μόνο άμα είσαι στα πολύ κάτω σου, μπορείς να αντιληφθείς τις δικές σου λάθος συμπεριφορές και τρόπους, κι αν είσαι λίιιγο πιο εξελιγμένος, να θέσεις ως στόχο σου, με πολύ επιμονή και αφοσίωση, την βελτίωση σου. Μπορεί να μην αλλάξεις per se, αλλά σίγουρα θα μάθεις. Και έτσι, δεν μπορείς παρά να βελτιωθείς.

Having this in mind, βλέπεις αλλαγμένες -ίσως και βελτιωμένες- συμπεριφορές που σε εκπλήττουν μεν ευχάριστα, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού σου, αναρωτιέσαι, what's the catch? Or is there a catch?

Aha! Εδώ έρχεται στην κουβέντα μας η πίστη: πίστη στην ανθρώπινη ύπαρξη που στον πυρήνα της έχει ανάγκη για αποδοχή και βελτίωση, επομένως λες, μήπως, μήπως, τώρα είναι η ώρα?

Και μετά αναρωτιέσαι, τι έχεις μάθει εσύ από όλα αυτά? Έχεις μάθει κάτι? Έχεις βελτιωθεί? Κι αν ναι, πώς? Και πώς πας από την θεωρία στην πράξη?

Εδώ σε θέλω φίλε μου.

Αλλά πάλι, όταν βλέπεις πως κάποιους τους δείχνεις το υπέροχο ψηλό βουνό απέναντι και αυτοί κοιτάνε το δάκτυλο, αντιλαμβάνεσαι πως άμα κάτσεις να ασχοληθείς με αυτούς στην ουσία, το δάκτυλο θα σου μείνει.

Το μεσαίο, όρθιο και περήφανο και δεν θα έχεις και το δικαίωμα να ψάξεις το λάθος στη πορεία.

Like I say, life is all about choices ain't it?

On whom do you choose to spend your time on?