Ενηλικίωση

Έρχεται πάντα εκείνη η στιγμή που ενηλικιώνεσαι.

Όχι απαραίτητα στα 18.

Όχι απαραίτητα άμα αποφοιτήσεις από το σχολείο ή το πανεπιστήμιο.

Ούτε καν όταν παντρευτείς ή κάνεις δικό σου παιδί.

Σίγουρα για τον καθένα μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό, να το αντιλαμβάνεται αλλιώς.

Μέχρι τώρα θεωρούσα ότι ενηλικιώθηκα όταν απέκτησα το πρώτο μου σπίτι.

Τελικά, σήμερα ενηλικιώθηκα.

Όταν κατάφερα να κοιτάξω τον πατέρα μου στα μάτια, αυτή τη μορφή που από μικρή μου έβγαζε ένα authority που αδυνατούσα να αντικρούσω and stand up to.

Για κάτι τόσο μικρό και χαζό, ένιωθα να δημιουργείται ένα γνωστό ταλαίπωρο pattern, που το βίωσα χρόνια. Αλλά, σήμερα, τον κοίταξα στα μάτια και με πολλή αγάπη και κυρίως, μια εσωτερική ηρεμία και δύναμη, του είπα "You don't talk to me like that in my house".

Έφυγε.

Πιο μπερδεμένος παρά θυμωμένος.

Σήμερα νομίζω κατάλαβε ότι έχασε το κοριτσάκι του.

Απλώς ακόμα δεν κατάλαβε ότι τώρα έχει μια γυναίκα he's proud of.

Και συνειδητοποιήσα κι εγώ ότι άλλαξα και ίσως τελικά να ενηλικιώθηκα.

Εκεί την βρίσκεις την ζωή, στα απλά.