Δεν είμαι ακριβώς περίπτωση για να ζηλεύει κανείς.
Ούτε να θαυμάζει.
Απλώς αυτός ο κανείς να με κατανοεί και να μου δίνει καφέ όταν βλέπει το μάτι μου να γυαλίζει.
Που όπως το κόβω, σε πραγματικό χρόνο θα είναι κάθε περίπου 20 λεπτά.
Χωρίς να πλησιάζει καν το τέλος του χρόνου, κάνω μια μίνι ανασκόπηση και βλέπω τις αλλαγές που έχουν γίνει φέτος και τα αποτελέσματα είναι άξια συζήτησης και ανάλυσης.
Που όμως δεν είναι της παρούσης. Απλώς, για το πρακτικό, έγινε ένα τεράστιο switch και μετά ένα shift και άλλαξαν όλα.
Είμαι καλά, σου λέω, στις 5 το πρωί ανάβοντας άλλο ένα τσιγάρο. Αλήθεια, καλά είμαι. Κουρασμένη, αν και ανίκανη να κοιμηθώ από την ένταση υποθέτω και όλες τις άλλες μαλακίες που έχω μες το μυαλό, αλλά καλά.
Και είχα καιρό να το πω αυτό.
Και δεν το λέω γιατί όλα γύρω μου είναι εξαιρετικά και πάνε περίφημα. Δεν ξέρω τι συνειδητοποίηση έχει πέσει πάνω μου, αλλά με πιάνω να αντιδρώ και να φιλτράρω τα πράγματα τόσο διαφορετικά, που αυτό από μόνο του αποτελεί μια πηγή δύναμης, ψυχικής και πνευματικής, που ως γνωστό, στερούμουν οικτρά.
Ξέρεις, καμιά φορά είναι θέμα προοπτικής και μόνο. Γιατί, αν μη τι άλλο, έχουμε πάντα τον έλεγχο στο πως θα αντιδράσουμε στα πράγματα.
Καμιά φορά πρέπει να μείνεις ξάγρυπνος και να αποδεχτείς το γεγονός ότι απόψε ο ύπνος δεν μένει πια εδώ, και να το απολαύσεις.
Να επιτρέψεις στον εαυτό σου να παραδεχτεί αδυναμίες, φοβίες και αλήθειες που δύσκολα φανερώνονται στο φως.
Να κάνεις σκέψεις που σε τρομάζουν αλλά να αντισταθείς στην μανία τους να σε κάνουν υποχείριο τους.
Να πεις αν μη τι άλλο, δε γαμιέται, και να αποφασίσεις ότι αυτή τη φορά, δε θα φοβηθείς. Ό,τι κι αν είναι αυτό.
Αναρωτιέμαι, κοιτώντας από το μπαλκόνι την πόλη, ποιες άλλες μπαλκονόπορτες είναι ανοιχτές αυτή τη ώρα και ποιους φιλοξενούν. Γιατί είναι ξύπνιοι αυτήν την ώρα? Και τι να περνάει από το δικό τους μυαλό?
Κι όπως ανάβω άλλο ένα τσιγάρο, σκέφτομαι όλα τα καλά που μου χάρισαν τα δύσκολα, τι δώρο ήταν και πως με προτιμώ έτσι.
Έστω και λίγο άυπνη ένα βράδυ Κυριακής...
...ή ξημέρωμα Δευτέρας.
Αχ τούτες οι νύχτες. Που κάθεσαι και σκέφτεσαι αν η απόφαση ήταν σωστή έτσι, ή αν έπρεπε να πας με άλλη συμφωνία. Που κάθεσαι και κάμνεις ανασκόπηση για τους πάντες και τα πάντα (την ώρα που το κουνούπι γυρίζει γύρω που αυτί σου...) και μετά αφού είδη το ξυπνητήρι έπαιξε άδικα λαλείς "lets dance".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εν Δευτέρα που εξημέρωσε κιόλας! Οχι Τετάρτη ή Πέμπτη!
"Ξέρεις, καμιά φορά είναι θέμα προοπτικής και μόνο. Γιατί, αν μη τι άλλο, έχουμε πάντα τον έλεγχο στο πως θα αντιδράσουμε στα πράγματα". +1000 σε τούτο! Μεγάλη ιστορία τούτες οι δκυο σου προτάσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή"..όλα τα καλά που μου χάρισαν τα δύσκολα.." !
ΑπάντησηΔιαγραφή