Shopping Spree

Καθαρά Φροϋδική η περίπτωση μου υποθέτω. Ναι, η σχέση μου με τον πατέρα μου αντικατοπρίζεται και επαναλαμβάνεται μέσα από τις σχέσεις μου με τους άνδρες στην ενήλικη ζωή μου.

No shocker there.

Τους χρειάζομαι ανεξάρτητους, φιλόδοξους, να κάνουν παντελονάτες κουβέντες, να με έχουν βασίλισσα χωρίς να με κακομαθαίνουν και να μην είναι συνέχεια μες τα πόδια μου.

Τον πατέρα μου τον στερήθηκα αρκετά, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και φιλοδοξιών. Περάσαμε ακόμα και χρόνια σε άλλες χώρες, αλλά πάντα, πάντα, μα κάθε φορά που έπρεπε να είναι εκεί, στα σημαντικά, στα βασικά, σε αυτά που mattered, ήταν εκεί, Έσπαγε το καλούπι του, έκανε πέρα τα υπόλοιπα και ήταν εκεί για μένα.

Κι αυτό είναι που έχει σημασία στην τελική.

Αλλά ένα πράγμα που έμαθα από τον πατέρα μου, είναι το γούστο. Γιατί έχει πολύ καλό γούστο ο άνθρωπος. Μια φινέτσα και στυλ που υπογραμμίζει το αριστοκρατικό χωρίς να γίνεται κραυγαλέο. Money can't buy you class και είναι από τα βασικά που κρατάω στη ζωή μου.

Θυμάμαι να έρχεται από τα ταξίδια του με πανέμορφα κουτιά τυλιγμένα με κορδέλα, και μέσα να βρίσκεις πανέμορφα κοσμήματα, σάρπες... Για τη μάμα μου φυσικά, αλλά αυτή η εικόνα αυτού του όμορφου κουτιού, που κρατούσε αυτός ο ψηλός άνδρας με το κοστούμι... ήταν πάντα κάτι που θυμάμαι με δέος.

Μικρή, θυμάμαι πηγαίναμε συχνά για ψώνια με τον πατέρα μου. Του διάλεγα πουκάμισα και κοστούμια, με ρωτούσε πάντα "Γιατί αυτό κι όχι εκείνο?" και του εξηγούσα ότι αυτό το χρώμα σου πάει περισσότερο, αυτό σου πάει καλύτερα. Και αυτός ο άνδρας με εξαιρετικό γούστο με άκουγε. Με άφηνε να του διαλέξω ποια γραβάτα θα φορούσε την επομένη στο γραφείο και ποιο τρικό ταίριαζε καλύτερα με το μάλλινο παντελόνι.

Δεν ξέρω πώς μου ήρθε αυτή η ανάμνηση απόψε. Πάνε χρόνια να το κάνουμε αυτό, δεκαετίες μην σου πω.

"Έλα μπαμπά, τι κάνεις?"

"Εδώ, βλέπω τηλεόραση κούκλα μου."

"Θυμάσαι που πηγαίναμε εκεί τα Σάββατα και σου αγοράζαμε πουκάμισα?"

"(γελάει λίγο) Πού το θυμήθηκες αυτό?"

"You might need a new shirt dad soon, so, what do you say?"

" Να πάμε όποτε θες κούκλα μου."

Στιγμιαία μεταφέρθηκα σε μια εποχή που έφτανα δεν έφτανα την μέση του, μικρή εγώ, νέος αυτός...

Μαλακία να μεγαλώνεις τελικά. Η φθορά... είναι.... δεν μπορείς να την αγνοήσεις.

Και ποτέ δε ξέρεις πότε, πόσο, για πόσο ακόμα...

Επομένως, θα πάω τον πατέρα μου για shopping spree.