Πού Χάθηκα Τόσο Καιρό?

Και γιατί δηλαδή να ζούμε κάτω από ένα καθεστώς φόβου?

Γιατί ας πούμε, να παίζει σε γκρο πλαν η χειρότερη των περιπτώσεων και όχι η καλύτερη?

Γιατί να πρέπει να είμαι "λογική" κι όχι ευτυχισμένη? Όσο αλλοπαρμένη κι αν ακούγομαι.

Να πα να γαμηθεί.

Είμαι γαμάτη.

Μπορώ.

Θέλω.

Το "θέλω" μου είναι μεγαλύτερο από το "φοβάμαι" μου.

Έχω φτάσει τα όρια μου και μου έχουν σπάσει τα νεύρα μου. Στην ουσία μου έχω σπάσει τα νεύρα μου.

I will no longer conform to your shit.

Θα πάω εκεί που ήμουνα τότε, που με θυμάμαι fearless, confident και με την αυθάδεια της νέας που έχει μόνο όνειρα και κανένα δισταγμό, παρά τις δυσκολίες.

Αρκετά έσκυψα.

Κόσμε, ετοιμάσου.

I'm on my way.