Διακοπές Με Φίλους.

No.

Nope.

Never EVER again.

Δεν έχω κάνει ποτέ διακοπές με -πολλούς- φίλους. Μια δυο φίλες το πολύ, και φτάνω το limit μου. Γιατί είμαι έτσι σαν άνθρωπος. Ανέκαθεν.

Για μένα οι διακοπές είναι ιερό πράγμα. Και οφείλεις να δώσεις απλόχερα στον εαυτό σου αυτό που έχει ανάγκη: στη δική μου περίπτωση some god damn peace and quiet.

Ακόμα κι όταν συνυπάρχω σε ένα σύνολο, έχω ανάγκη να απομονωθώ, δεν είμαι καλά όταν νιώθω ότι δεν έχω το 'my space' μου. Έστω για λίγο.

Επομένως, όταν φέτος πήγαμε διακοπές με φίλους ήμουν για να πηδήξω από την ταράτσα. 

Αγοράζω πάντα έτοιμα κομμένα χόρτα για σαλάτα, μου αρέσει να μην κάνω over-complicate τη ζωή μου και βρέθηκα ξαφνικά στις διακοπές μου, στις 10 το βράδυ να κόβω μαρούλια (!!) για 14 άτομα και σκέφτηκα 'This is sooo not what I signed up for'.

Αγοράσαμε με τον άντρα μου τα κρέατα και όλα τα σχετικά για τα φαγητά, ποτά, πάγο, κάρβουνα και πραγματικά ένιωσα ότι έπεσε πάνω μας το βάρος της οργάνωσης γιατί κανένας άλλος δεν έπαιρνε πρωτοβουλία για κάτι. Ασυνεννοησία στο χίλια. Κι επειδή δεν έχουμε παιδιά, θεωρώθηκε πως μας παίρνει να μεν πνάσουμε τίποτε.

*κοίτα με που σε βλέπω τόσο στραβά*

Επομένως όταν -ενώ δεν έχω κόψει ποτέ ολόκληρο μαρούλι στη ζωή μου- βρέθηκα να κάνω αυτό ακριβώς στις διακοπές μου, ήταν αναμενόμενο ότι θα μου καθόταν στραβά. 

Σε κάποια φάση ο άντρας μου με απήγαγε και με πήγε στην αγαπημένη μας παραλία, μόνοι μας, τα δυο μας, μακριά από όλους. Κάτσαμε στα κρεβατάκια και δεν είπαμε κουβέντα για πολλή ώρα. Στα πολλά μου λέει "Αγαπώ τους φίλους μου, αλλά αν σου ξαναπώ να πάμε μαζί διακοπές, beat me up and divorce me".

Τον αγαπώ.