Στο Δρόμο.

Υπάρχει μια σημαντικά μεγάλη -και ολοένα αυξανόμενη όπως φαίνεται- μερίδα οδηγών που ονομάζω Fuck-You-Drivers.

Είναι οι οδηγοί που οδηγούν με τρόπο και mentality ότι είναι μόνοι τους στο οδικό δίκτυο. Συμπεριφέρονται λες και ο δρόμος τους ανήκει. 

Αδυνατούν να σεβαστούν οτιδήποτε, από τον κώδικα οδικής ασφάλειας μέχρι το common sense. Το οδήγημα τους αποπνέει γενικότερα ένα άρωμα 'fuck you' και όποιον πάρει.

Εξαιρετικά παραδείγματα αυτής της θλιβερής ομάδας, είναι αυτοί που έρχονται σφίνα από την διπλανή λωρίδα και θέλουν σώνει και καλά να μπουν μπροστά σου για να κόψουν δρόμο. Επειδή παραείναι ντεκαντάς να περιμένουν στην μεγάλη ουρά όπως εσένα.

Ή αυτοί που κυριολεκτικά θα κόψουν το δρόμο-ή τη λεωφόρο, δεν τους πολυνοιάζει- για να παρκάρουν απέναντι, έξω από το μαγαζί που θέλουν. Ενώ εσύ, θα κάνεις το γύρω του τετραγώνου απλώς για να είναι στη μεριά σου εκεί που θες να πας ή να παρκάρεις.

Κι ενώ με εξοργίζει αυτή η αναιδέσταση εως και επικίνδυνη συμπεριφορά, νομίζω αυτό που μου χτυπά πιο πολύ στα νεύρα με αυτούς τους τύπους είναι η συνειδητοποίηση ότι μάλλον, η συμπεριφορά τους αυτή δεν περιορίζεται στο δρόμο και μόνο.

Πραγματικά τους ταυτίζω με τον αγενή τύπο που μπαίνει σε μια υπηρεσία και δεν μιλά στον απέναντι του στον πληθυντικό, με τον ενοχλητικό γείτονα που πετάει τα σκουπίδια τους έξω από τον κάλαθο 'γιατί έτσι', με το συνάδελφο που θα σου παίξει πουστιά πίσω από την πλάτη σου ή το συγγενή που θα επιχειρήσει να σου γελάσει στα κληρονομικά.

Επειδή αν είσαι τόσο παρτάκιας στο δρόμο, αδυνατώ να φανταστώ πως έχεις την ικανότητα να είσαι κόσμιος και δίκαιος αλλού.