Να σε χωρίζει κυριολεκτικά μία πόρτα από αυτόν που παραμένει η πρώτη και τελευταία σου σκέψη. Και συνειδητά να μην την ανοίγεις.
Συνειδητά, όταν βγαίνει αυτός, εσύ να αλλάζεις δωμάτιο.
Κι ενώ πεθαίνεις να τον δεις, συνειδητά το αποφεύγεις.
Γιατί πήρα συνειδητά την απόφαση πρόσφατα να τον αποβάλλω. Εντελώς. Πρέπει. It's time.
Αλλά μια πόρτα ήταν αυτή. Κι ένας τοίχος. Άκουσα το γέλιο του. Τη φωνή του. Κοντοστάθηκα μια στιγμή είναι η αλήθεια. Ήθελα για μια στιγμή μόνο να αφεθώ και να μου δώσω την ψευδαίσθηση ότι δεν είμαστε στο τώρα, ότι είμαστε ακόμα στο τότε κι ότι αν ανοίξω αυτή τη γαμημένη πόρτα και μπω, θα σε δω και θα με δεις και θα είμαστε εμείς, αυτοί που ήμασταν, αυτό που ήμασταν, και θα σκάμε αυτά τα χαζά χαμόγελα ο ένας στον άλλο.
Σκέψου τώρα αυτό το μακρινό κινηματογραφικό πλάνο: μια πολυκατοικία, δύο δωμάτια δίπλα δίπλα. στο ένα εσύ, στο άλλο εγώ και να μην διασταυρώσουμε ματιές. Μόνο sound waves.
Ενώ έχουμε ανταλλάξει φιλιά, ανάσες, λόγια, χάδια.
To closure μας δεν έγινε ποτέ. Κι αυτό είναι που με έχει στοιχειώσει. Κι ενώ λένε πως όσοι δεν είπαν αντίο θα ξανασυναντηθούν, εγώ σου λέω ότι δεν. το. αντέχω. άλλο.
Γι' αυτό αποφάσισα ότι πρέπει -και με κάθε τρόπο- να τον αποβάλλω. Κι έτσι συνειδητά δεν τον είδα.
Τι να την κάνω την κουβέντα της πλάκας ενώ έχεις υπάρξει γυμνός στο κρεβάτι μου?
Έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα από τη δουλειά που είχα να κάνω εκεί κι έφυγα, μια σκιά μες το σκοτεινό διάδρομο. Και πάλι κοντοστάθηκα στην πόρτα. Άκουγα τη φωνή σου.
Είχα καιρό να την ακούσω.
Βγήκα στο δρόμο, κοίταξα αυτό το τεράστιο φωτεινό φεγγάρι και σκέφτηκα, ότι ίσως κάποιους ανθρώπους τελικά να πρέπει να τους αγαπάμε από απόσταση. Όσο κι αν μας πειράζει.
Και μετά έρχεσαι σπίτι και κάνοντας ένα διάλειμμα από την -πολλή- δουλειά που σε περιμένει, κάθεσαι και γράφεις στο blog για αυτό που ένιωσες νωρίτερα σήμερα γιατί παραμένει έντονο και σου τρυπάει το μυαλό.
"To closure μας δεν έγινε ποτέ."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Half the world away των Oasis ξέρεις το;
Από τη στιγμή που είπες από μόνη σου ότι it's time, θα έρτει και το να μην χρειάζεστε να αποφεύγεις, you'll stop scratching around the same old hole που λέει.
of course ;)
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήCorrect me if I am wrong αλλα αυτό το ''closure που δεν έγινε ποτέ'' δυστυχώς δεν είναι τίποτα άλλο από την ελπίδα που έχεις ότι κάτι θα αλλάξει και κάτι θα γίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήClosures υπήρξαν. Αυτά που περιγράφεις σε προηγούμενα posts είναι από μόνα τους closures.
Τώρα έμεινε να το αποδεχτείς. Και σου προτείνω, για να σου βγει από το μυαλό, αφού λες ότι δεν έγινε, να κανεις ένα τελευταίο closure τώρα. Και να μας ενημερώσεις για να είμαστε μάρτυρες να σου το θυμίζουμε.
Για να μην είσαι αιχμάλωτη μιας ανύπαρκτης ελπίδας. Πες του ξεκάθαρα τι νιώθεις για εκείνον, πες του ότι εφόσον δεν ενδιαφέρεται αυτή είναι η τελευταία σου προσπάθεια και move on.
Θα δεις ότι το healing process θα είναι κατακόρυφο μόλις αποδεχτείς ότι this fairy tale is over. Και its over because he is not interested obviously. Αρα εσύ έκανες το part σου, και συνεχίζεις χωρίς τύψεις. It takes two to tango, so σταμάτα να είσαι στην πίστα μόνη σου.
Εκτιμώ πολύ το σχόλιο σου γιατί νιώθω ότι πηγάζει από ενδιαφέρον και σε ευχαριστώ πολύ γι'αυτό. Και πρέπει να σου πω ότι θίγεις καίρια σημεία.
ΔιαγραφήΤο μπλογκ μου ανέκαθεν ήταν για μένα ένα release valve όπου γράφω όταν νιώθω κάτι έντονο, ακριβώς όταν το νιώθω. Και δεν πρόκειται να λογοκρίνω ούτε τον εαυτό μου ούτε τα συναισθήματα μου.
Closure το αναζητά ένας άνθρωπος για να κλείσει πληγές και να ξορκίσει φαντάσματα: όχι για να ελπίζει σε ένα βελτιωμένο sequel. Δυστυχώς στην συγκεκριμένη περίπτωση closure με αυτόν τον άνθρωπο πολύ δύσκολα θα υπάρξει και το αναγνωρίζω, γι'αυτό με πονάει. Σκέψου ότι αυτός ο άνθρωπος in a way έχει πεθάνει. Αυτός που ήξερα κι αυτός που είναι τώρα, καμία απολύτως σχέση. Δε μπορώ να μπω σ ελεπτομέριες. Αλλά είναι τρομακτικό, πίστεψε με.
Αντιλαμβάνομαι, μπορεί και να κουράζω με το θέμα. Αλλά όποως σου εξήγησα πιο πάνω, I write as it comes and feels to me.
Σε ευχαριστώ πολύ και πάλι για το ενδιαφέρον σου.
Τίνκερμπελ, τίνκερμπελ..
ΔιαγραφήΚατ' αρχάς να σου πω ότι δεν σου δίνω συμβουλές (ποιος είμαι να το κάνω άλλωστε), ούτε κατακρίνω, ούτε προσπαθώ να σου επιβάλω τι να κάνεις. Μπορεί να διαφωνώ με την προσέγγιση σου, μπορεί να σου λέω μια δυο κουβέντες παραπάνω και τι πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις, αλλά απλά εκφράζω την άποψη μου, σαν ένας αναγνώστης και τίποτα περισσότερο. Και προφανώς για να είμαι εδώ και να γράφω comments, μου αρέσει να σε διαβάζω. Αν με κουράζαν αυτά που γράφεις πολύ απλά δεν θα τα διάβαζα. Την τελευταία φορά που έγραψα παρόμοιο comment σε άλλο blog παρεξηγήθηκε και ελπίζω να μην γίνει κι εδώ το ίδιο. Προφανώς και πίσω από αυτά που γράφεις υπάρχουν και άλλα που εμείς δεν τα γνωρίζουμε. Προφανώς και σε ένα blog η ελλειπής πληροφόρηση και η ανωνυμία μας κάνουν μερικές φορές να ταυτιζόμαστε περισσότερο από ότι στ'αλήθεια ισχύει. Αν θα ήθελα να ξέρω τις λεπτομέρεις για τις οποίες μιλάς? Ισως, γιατί τότε θα κάναμε συγκεκριμένη συζήτηση. Από την άλλη θα μου χαλούσε πολλές εικόνες τις οποίες έφτιαξα, μη γνωρίζοντας την πραγματικότητα. Δεν ζήτησε κανείς να λογοκρίνεις τον εαυτό σου ή τα συναισθήματα σου. Δικό σου το blog, ότι γουστάρεις γράφεις. Και όσες φορές θέλεις. Και ότι γουστάρεις νιώθεις.
υ.γ. Αν σε κούρασαν τα δικά μου σχόλια, μπορείς να τα αγνοήσεις. Αν μου το πεις κιόλας, σταματώ να τα γράφω και πάμε παρακάτω.
υ.γ.2 Closure για μένα είναι αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=-2U0Ivkn2Ds
cheers tinks,
να έχεις πάντα ψηλά τακούνια στο αυτοκίνητο