Cold Shower

Μια φορά not so long ago, μπήκα στο μπάνιο για να κάνω ένα looooooong hot shower. Που ξεκίνησε καλά, don't get me wrong, αλλά ξαφνικά το νερό έχασε θερμοκρασία κι έγινε παγωμένο. Τα ουρλιαχτά μου πρέπει να ακούστηκαν σε ακτίνα 5 χιλιομέτρων.

Ένιωθα να κρυώνω μέσα στα κόκκαλα μου και έβγαλα τις 2 επόμενες μέρες στο κρεβάτι με κοτόσουπα.

Αλλά μετά μου πέρασε κι έγινα καλά.

So αυτό έπαθα και τώρα, αλλά σε καθαρά mental level: a cold shower. A shock. Blood-running-cold sort of panic.

Τώρα είμαι καλά. Well, ήρεμη τουλάχιστον. Πιο θετική, πιο hopeful αλλά σίγουρα πιο ήρεμη. Υπάρχουν πολλά πράγματα που είναι pending; and the not knowing is killing me. Αλλά είπα στον εαυτό μου ότι είμαι δυνατή και no matter what, θα τα καταφέρω.

Σκέφτηκα Plan B. Και Plan C. Και θα πάω σε D, E and F αν χρειαστεί. Δεν θα πεθάνουμε από έλλειψη πολυτέλειας, θα πεθάνουμε από έλλειψη ανθρωπιάς. Και βλέπω, παρά την αμπαλατοσύνη που δέρνει σε πολλά αυτόν τον τόπο, στην ανάγκη συνερχόμαστε και ανασυντασσόμαστε. Δεν θα σταματήσει ποτέ ο Κύπριος να παρκάρει στην θέση αναπήρων, ωστόσο άμα του πεις 'βοήθησε', θα βοηθήσει. Ειδικά άμα του πιάνει ένας Γερμανός τον κ*λο.

So here I go, seeing that silver lining in a grey situation.  To πως απλώνει το χέρι ο ένας και το δίνει στον άλλο. Το πως ξαφνικά, από το να θες να φας τον άλλο, θες να τον βοηθήσεις. Να επικροτήσεις μια καλή του πράξη. Χρειάστηκαν 17,5 δις αλλά επιτέλους, θυμηθήκαμε ότι είμαστε άνθρωποι. Τρωτοί. Με πληγές. Με ουλές. Αλλά κυρίως, με καρδιά.