Stationing in La La Land

Don't you just love those first days when you meet someone and feel like it's gonna last forever? Ο ενθουσιασμός της αρχής σε κάνει να ξεχνάς πώς είναι να πέφτεις και να τρως τα μούτρα σου, σου δίνει μια ανεξήγητα υπέρμετρη αυτοπεποίθηση κι αισιοδοξία, που σε κάνει να φαίνεσαι high on something.

Well, you are high in way... On bloody pheromones.

Τελευταία νιώθω πολύ αλλαγμένη μέσα μου. Σαν να βλέπω το κόσμο με άλλα μάτια. Τον φιλτράρω αλλιώς. Νιώθω πιο... γυναίκα. Πιο σίγουρη. Ήμουν πάντα ανεξάρτητη. Δυνατή και δυναμική. Hands-on kinda girl. Αλλά οι συναισθηματικές μου ανάγκες τελευταίως είναι πολύ πιο ευαίσθητες και κάπου χάνονται σε όλο αυτόν τον δυναμισμό. Δεν ξέρω πως να αφήσω κάποιον να με πλησιάσει. Δεν ξέρω πώς να του παραχωρήσω το χώρο, να υποχωρήσω λίγο το hands-on self μου και να πω, και κυρίως να δείξω ότι ναι, I need you to hold my hands-on hand.

Έτσι ένιωσα έντονα την ανάγκη να ξεβολευτώ. Να χαλαρώσω. To take things as they come. To indulge. Feel. Enjoy. Try. Get out of my god damn rut. Receive. But above all, feel.

Και μπαίνει στη ζωή μου ο Ταύρος. Ένας άνθρωπος που ξέρω αρκετά χρόνια από τον περίγυρο μου επομένως υπήρχε ήδη η οικειότητα. Που δεν κατάλαβα πώς και πότε ακριβώς μεταλλάχτηκε σε αυτό το...pheromone thing αλλά έγινε.

Θέλω. Φοβάμαι. Ονειρεύομαι. Αφήνομαι. Τολμώ, χωρίς όμως να σημαίνει πως δε φοβάμαι.

Και I feel this to the bone.