If a writer falls in love with you, you can never die.

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2023

Μικροανασκόπηση 2023

Ήμουν εξαντλημένη με το που μπήκε το 2023.

Σκέψου πώς το αποχαιρετώ δηλαδή.

Καμία νίκη ή αξιοσημείωτη διάκριση. Απλώς να που τα καταφέραμε ως εδώ. Κι αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο κάποτε.

Σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι θέλουν να τους καταλαβαίνουν, να τους κατανοούν, να τους σέβονται, μα ελάχιστοι είναι πρόθυμοι να το πράξουν πρώτοι για τους άλλους. 

Και είναι λυπηρό.

Επιβάλλεται ένα reset, ή τουλάχιστον ένα restart μέσα στη νέα χρονιά.

Με ταλαιπώρησε η υγεία μου φέτος. Πρώτη φορά, και αναγνωρίζω πόσο τυχερή έχω υπάρξει σε αυτόν τον τομέα στη ζωή μου. Ήταν και μια υπενθύμηση για το πόσο δεδομένα θεωρούμε κάποια πράγματα, και πώς όλα, μα όλα μπορούν να ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη. 

Κλισεδάκι, αλλά ισχύει. 

Το τέλος της χρονιάς με βρίσκει λίγο πελαγωμένη: έχουν τελειώσει μέσα μου κάποια πράγματα και κάποιες καταστάσεις, αλλά δεν έχω ακόμα ξεκάθαρη εικόνα για το πού ακριβώς θέλω να πάω ή ποιο θα είναι το επόμενο βήμα μου. Ή τι θέλω ακριβώς. Απλώς ξέρω ότι έχω ανάγκη για να κάνω όνειρα πάλι και μου το χρωστώ τουλάχιστον να προσπαθήσω να τα πλησιάσω και γιατί όχι, να τα πραγματοποιήσω.

Υπάρχουν νέα δεδομένα που πρέπει να αποδεχτώ. Μια νέα πραγματικότητα αν θες, και it's been a hard pill to swallow. Δεν μπορώ να το πω αλλιώς. Αλλά το παλεύω. Με δυσκολεύει. Προσπαθώ πολύ όμως. Είμαι τόσο ευγνώμων που ξεκίνησα πάλι ψυχοθεραπεία, και που βρήκα τον συγκεκριμένο άνθρωπο για να με βοηθήσει να με ξαναβρώ.

Και με όλες αυτές τις αλλαγές και τα σκατά που έφερε η χρονιά, το αγόρι μου μου κρατά το χέρι ακόμα πιο σφιχτά, και το νιώθω στο είναι μου, στο κάθε κύτταρο μου ότι κάποιος με ευλόγησε πολύ όταν τον έφερε στον δρόμο μου αυτόν τον υπέροχο άντρα. Ακόμα και όταν όλα είναι γκρίζα, αυτός έχει την μοναδική ικανότητα να φέρνει μαγεία και χαρά στη ζωή μου.

Όσο για το τι ελπίζω να φέρει η νέα χρονιά?

Peace and clarity. 

Κουράγιο και δύναμη.

Νέες ευκαιρίες.

Και γιατί όχι, λίγο πιο κοντά τα όνειρα.


Καλή χρονιά!

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2023

Κολλούες post-it

 

Ένα μπλοκ.

Με όμορφα, χρωματιστά χαρτάκια.

Ούτε ξέρεις πόσα χαρτάκια έχει αυτό το μπλοκ.

Φυσάει ένα αεράκι και σου σκορπίζει μερικά. Σιγά. 'Εχω κι άλλα σκέφτεσαι.

Αλλά συνεχώς μειώνεται το μπλοκάκι, μικραίνει.

Και μια μέρα, τσαφ, μένεις στο τελευταίο.

Και η ζωή απλώς συνεχίζει να μειώνει τα μπλοκάκια των άλλων.

Τα χαρτάκια μου των τελευταίων ημερών τα σκόρπισα. Μες τη μιζέρια. Ζώντας για ένα χαρτάκι στο μέλλον. 

Που κανείς δε μου έδινε εγγύηση ότι θα έρθει.

Κι όμως, μου χαμογέλασε, και ήρθε.

Μου γράφω υπενθύμιση σε μια κολλούα post it "Make YOU happy".

Και το κόλλησα για να το βλέπω κάθε μέρα.


Τρίτη 6 Ιουνίου 2023

Black Cat

 


Πριν από πολλάαααα χρόνια, δεχόμουν 'bullying' από αντίζηλους όπως απέδειξε η πορεία και ο χρόνος. Τότε βέβαια, δεν το ήξερα. Ήμουν και λίγο βλαμμένη και το πήρα προσωπικά.

Αλλά!

Είναι να μην μου πας κόντρα, και να πεις ότι δεν μπορώ να καταφέρω κάτι.

Γατάκι. 

Που να'ξερες τι καύσιμο μου δίνεις για να λειτουργήσω.

Πριν από πολλάααα χρόνια λοιπόν, σε ένα πρακτικό μάθημα δεχόμουν bullying ότι δε θα τα καταφέρω. Ότι, δεν το'χω, ότι 'δεν μπορώ'.

Η αλήθεια είναι, ότι οι ικανότητες μου στο συγκεκριμένο ήταν περιορισμένες. 

Αλλά, άμα βάλω κάτι εγώ στο νου μου,  όχι απλώς θα τα καταφέρω... Θα μεγαλουργήσω. 

Νόμος. 

Όπως και ο Michael Jordan.

Έσκισα στο μάθημα. Πήρα τον πιο ψηλό βαθμό της τάξης.

Και το θυμάμαι σαν χτες εκείνη την εξεταστική; το σώμα μου ήταν αλλιώς, σαν μια μαύρη γάτα που έβαλε στο μάτι το πιο δύσκολο, το πιο γρήγορο θήραμα, και ήθελε, ΗΘΕΛΑ, να το πιάσω ΕΓΩ. 

Σαν να μπήκε άλλη δύναμη μέσα μου, άλλο πλάσμα μες το μυαλό μου, μες το σώμα μου, σαν να απέκτησα επιπλέον ικανότητες, και έκανα πράγματα που δεν ίσως θα μπορούσα να επαναλάβω. Αλλά εκείνη την ημέρα, μου βγήκαν αβίαστα, σχεδόν σαν να είχα φώτιση, out of body experience.

ΕΛΑΜΨΑ motherfuckers απλά και μόνο επειδή με αμφισβήτησες!

Επομένως, όταν ανακάλυψα αυτό το super power μου, τελείωσαν τα ψέματα. Για όλους.

Say hello to my little friend hunny bunny.

I can do it again. 

And again.

And again.

I can light that fuse again.

And it will be glorious. 

Δευτέρα 17 Απριλίου 2023

Το (παρα)κράτος

 


Όταν δέχεσαι απειλές από ένα όχλο ανηλίκων, πού πας?

Στην αστυνομία.

Μάλιστα.

Όταν η αστυνομία σου λέει "ε κυρία μου, τι να κάνουμε?", πού πας?

....

Ναι.

Όταν ο γονέας κατεβάζει τον ανήλικο σπόρο του στις 1 τα ξημερώματα, φορτωμένο κροτίδες, για να δει την λαμπρατζιά για "να χαρεί λίο το μωρό", τι να πεις? 

Και σε ποιον?

Κι αυτά, στο όνομα του τάχα εθίμου και τάχα μου της θρησκείας γιατί είμαστε τάχα 'Ελληνες και όχι αλλόθρησκοι. 

Αν ψάξει κανείς όμως την ιστορία, θα ανακαλύψει ότι τις κροτίδες τις έριχναν οι Οθωμανοί το βράδυ της ανάστασης για να μην ακουστεί το 'Χριστός Ανέστη'.

Τι θα μου πείτε?

Και τις μαλακίες που πετάτε και κάνουν μπαμ και χαίρεστε σαν βλαμμένα, ρίξτε μια ματιά να δείτε την χώρα έλευσης ή και κατασκευής τους.

Ό,τι πάθει αυτός ο τόπος, και λίγα του είναι.

Αυτοί είμαστε.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2023

Let the music play

                              

Έχω φάει τρελή απογοήτευση από ανθρώπους και καταστάσεις σε αυτόν τον τόπο. Πού πας για να βρεις το δίκιο σου, όταν αυτοί που υποτίθεται είναι εκεί για αυτό τον σκοπό, είναι στην -καλύτερη- ανεπαρκείς? Δεν νιώθουν το βάρος της ευθύνης της θέσης τους? Ή την ευθύνη του θεσμού / οργανισμού που αντιπροσωπεύουν? Μόνο εγώ ταλαιπωρούμαι από το υπαρξιακό άγχος της ευθύνης? Να μην απογοητεύω αυτούς που βασίζονται πάνω μου? Σκατά.

Αλλά το βλέπω και γενικά... θέλει κάποιος κάτι, βοηθάς, αλλά δεν τους αρκεί, δεν θέλουν να βγουν από τη βολή τους, στην συντριπτική πλειοψηφία. Και μετά μουρμουράνε. Και είναι εξαντλητικό.

Εγώ έμαθα στη ζωή μου να κάνω deliver. No matter what. Τέλος.



Σκέφτομαι πολύ το θάνατο τελευταία. 

Τα τελευταία χρόνια βασικά, αλλά τελευταία ειδικά, είναι πολύ έντονο. Σαν να νιώθω ένα χνώτο στο σβέρκο. It's creepy, it's scary and I am not ready για αυτό. 

Ίσως είμαι επηρεασμένη από γεγονότα και κουβέντες πρόσφατα, αλλά πραγματικά είμαι ΤΟΣΟ ανέτοιμη για εκείνη τη μέρα που θα ξυπνήσω με γονείς και θα παώ για ύπνο ορφανή. Και δεν ξέρω πως το διαχειρίζεσαι ή πως προετοιμάζεσαι, ή αν μπορείς ποτέ να ξανανιώσεις like yourself. 



Στιγμιαία, θέλω είτε να κλείσω εισιτήριο ή να διακτινιστώ σε μια άλλη εποχή, σε ένα γλυκόπικρο 'τότε', ίσα απλώς για να ξανανιώσω όπως ένιωσα κάποτε, εκείνη την άγνοια κινδύνου, έστω για μια στιγμή. Food for the soul.


Αλλά αφού δεν είναι εφικτό, βάζω αυτό δυνατά και χορεύω ξυπόλυτη στο σαλόνι και ονειρεύομαι μια χαρούμενη άνοιξη. Ελπίζω να είναι κοντά. 


Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2022

Μικροανασκόπηση 2022

Ψέματα δεν θα πω.. δεν θα αποχαιρετήσω το 2022 κουνώντας το μαντήλι μου βουρκωμένη από συγκίνηση. 

Μάλλον κάπως έτσι θα αποχωριστώ αυτή τη χρονιά.

Το μυρίστηκα από την αρχή ότι κάτι δεν θα μας πήγαινε καλά φέτος, αλλά πού να φανταστείς καμιά φορά τι σου επιφυλάσσει η ζωή. Γιατί, συχνά δεν σου δίνει προειδοποιητικά σημάδια, δεν είναι σαν τα γκρι σύννεφα στον ουρανό που μαζεύονται σιγά σιγά και σκέφτεσαι 'α θα βρέξει, ας πάρω ομπρέλα'. Όχι, τσααακ από την μια στιγμή στην άλλη. 


Έχεις τη ρουτίνα σου, το πρόγραμμα της μέρας, δουλειά, να πας σουπερμάρκετ, να μαγειρέψεις και ξαφνικά τίποτα τίποτα από ολα αυτά δεν θα γίνει, αφήνεις το γραφείο ούτε καν κλείνεις την πόρτα, δεν λες τίποτα σε κανένα και τρέχεις. Μετά από ένα τηλεφώνημα. 

Ακόμα δεν μου φαίνεται αληθινό.

Εκείνες οι 8 fucking βδομάδες βγαλμένες από εφιάλτη, γεμάτες αγωνία, φόβο, γεμάτες απορίες και το άγνωστο. Και να ξέρεις ότι είσαι αβοήθητος μπροστά στις καταστάσεις γιατί δεν. είναι. τίποτα. στο. χέρι. σου.

Δε θυμάμαι να προσευχήθηκα. Αν αναζήτησα κάτι πέρα από μένα. Απλώς θυμάμαι να κλείνομαι στον πόνο μου και να μην αφήνω κανένα να δει. Να με δει. Να με δει έτσι. Ούτε καν τον άντρα μου. Να κάθομαι στο μπαλκόνι και να πνίγω λυγμούς και να απορώ πότε θα ξανανιώσω 'νορμάλ'. Να αναρωτιέμαι τι θα είναι το 'νορμάλ' από δω και μπρος και αν θα είναι οκ. 


Το άκουγα αυτό στο repeat εκείνες τις μέρες. Οι υπέροχες εκείνες ζεστές ηλιόλουστες μέρες που τόσο αγαπώ, ήταν μαύρες για μένα φέτος. Ήθελα να κρυφτώ μες την πιο βαθιά σκοτεινή τρύπα και να βγω όταν νιώσω καλύτερα. 


Αλλά, δεν είχα αυτά τα περιθώρια. Έπρεπε να σταθώ στο ύψος μου, να φανώ δυνατή για τους άλλους. Και αυτό έκανα. 

Αλλά μέσα σε όοολο αυτό τον κυκεώνα, έγινε ένα τεράστιο -και ουσιαστικό- shift μέσα μου. Σαν να κλίκαρε αλλιώς το μυαλό μου. Δεν μπορείς να μην αναθεωρήσεις δεδομένα, καταστάσεις, ακόμα και ανθρώπους και σχέσεις. 


Εννοείται η δουλειά θα ήταν ο πρώτος τομέας που θα επηρέαζε αυτή η new-found φιλοσοφία μου. Είπα όχι σε δυο μεγάλα πρότζεκτ, μείωσα τις ώρες μου και για πρώτη φορά στη ζωή μου, εξάντλησα όλη μου την άδεια. Γιατί -όσο κι αν λατρεύω τη δουλειά μου- ξέρω πως αν αύριο κάτι μου συμβεί, αργά ή γρήγορα θα με αντικαταστήσουν -μάλλον με 2-3 άτομα, αλλά πάλι θα πρέπει να βρουν αντικαταστάτη. Αλλά εγώ είμαι μία. Με όνειρα. Και επιθυμίες. Και όλο αναβάλλω πράγματα για 'μια μέρα ίσως' ή 'μόλις ξεμπερδέψω με αυτό'. Ενώ το μόνο που έχουμε σίγουρο, είναι το τώρα. Άρα?



Έκανα υπέροχα ταξίδια φέτος. Γεμάτα συγκίνηση, γέλιο, χαρά, να ξυπνάω στις 6 το πρωί για να δω την ανατολή του ήλιου σε τοπία που δεν έχω ξαναδεί, να κάνω σβούρες γύρω από τον εαυτό μου σε άδειες πλατείες τα ξημερώματα, να βρέχει και να μην με νοιάζει αν θα χαλάσουν τα μαλλιά μου ενώ γελάω ευτυχισμένη με την ψυχή μου, να κατεβαίνω σε δρομάκια στις 2 το πρωί για τσιγάρο και να χαζεύω τον κόσμο, και να σκέφτομαι, πόσο όμορφος είναι ο κόσμος τελικά when you let go of all the bullshit?

Και δεν σκοπεύω να σταματήσω. 


Μετά τα όσα έγιναν φέτος, κατανοώ αλλιώς αυτούς που χωρίζουν για 'αγεφύρωτες διαφορές'. Καμιά φορά η ζωή σε φέρνει σε σταυροδρόμια, και η ευτυχία του ενός είναι σε άλλη κατεύθυνση από τον άλλο. Για μας, όλο αυτό μας έφερε πιο κοντά. Σαν να ρίζωσε πιο βαθιά η αγάπη μας φέτος με αυτό που μας συνέβη. Μου κρατά το χέρι, και νιώθω ότι με κρατά πιο σφιχτά. Τον παίρνω αγκαλιά και νιώθω ότι τον άντρα αυτόν που ερωτεύτηκα, μόλις τον αγάπησα λίγο παραπάνω.
 

Δεν θα ευχηθώ πολλά για τη νέα χρονιά που έρχεται. Απλώς να είμαστε καλά. Να μας βρει με όσους αγαπάμε. Να την περάσουμε με όσους αγαπάμε. Υγεία και καλή καρδιά.


Άντε και λίγα λεφτά παραπάνω για τα ταξίδια που λέγαμε!

Στην υγειά σας και καλή χρονιά! 



Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2022

Scream


Αν πάρω ακόμα ένα μήνυμα ή email με 'προσφορές' για Black -f*cking- Friday, θα βάλω τις φωνές.

Ειλικρινά.

----

Σε άλλα νέα, έβαλα τις φωνές από χαρά, για κάποια καλά αποτελέσματα. Φωνές και δάκρυα χαρούμενα. Γιατί το να είσαι actually καλά, δεν είναι δεδομένο σε κάποιες περιπτώσεις. 

----

Φωναξα -εσωτερικά- με ενθουσιασμό γιατί κατάφερα επιτέλους, να πω αυτό που ήθελα, εκεί και όταν έπρεπε, χωρίς το φίλτρο κυρίας. Και ήταν μια μικρή νίκη για μένα. Σαν να με εκτίμησα λίγο παραπάνω, γιατί επιτέλους I got over my bullshit και κοίταξα τον άλλο στα μάτια και του είπα αυτό ακριβώς που έπρεπε να ειπωθεί. Χωρίς νεύρα. Χωρίς φόβο. Without even caring για το μετά. 

----

*μεγάλη ανάσα*

Για τα τόσα ανείπωτα. 

Για μια παλαιότερη εκδοχή του εαυτού μου που πια δεν υφίσταται. 

Για το δρόμο που έχουμε διανύσει. 

----

Scream. 

Με δύναμη.

Με πίστη.

Απόγνωση. Εκτόνωση,

Και άγρια χαρά.

Γιατί όλα, είναι στο τώρα. Το χτες είναι αέρας και το αύριο, ψευδαίσθηση. 

Χωρίς καμία εγγύηση.

----

Παρασκευή βράδυ.. Που πάντα τόσο αγαπούσα. 

Κρύο, βροχή, χαμηλός φωτισμός, κρασάκι.

Και αυτό, στο repeat.