If a writer falls in love with you, you can never die.

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2018

Μικροανασκόπηση 2018

Λοιπόν, πού είχαμε μείνει?


Μπράβο, ναι, στην κορώνα.

Την κρατάμε και φέτος.

Που λες το 2018 με βρήκε να μισοκοιμάμαι σε ένα καναπέ σε ένα πάρτυ. Αλλά ουσιαστικά με βρήκε λίγο χαμένη...


...με συγκάτοικο..


..και άνεργη.


Totally uncharted territory. Αλλά είπα να δω τα θετικά σε αυτές τις αλλαγές που θεμιτά ή όχι ήταν πια η πραγματικότητα μου. Και το ενδιαφέρον είναι πως πάντα εκ των υστέρων μπορείς να δεις καθαρά και να καταλάβεις...


Ωστόσο, έκλεισα το μάτι στη ζωή...


... έβαλα κάτι να πιω...


....και είπα, για να δούμε πώς θα γίνει. Αποφάσισα να ασχοληθώ πρώτα με την προσωπική μου ζωή, να χωνέψω αυτήν την αλλαγή (βλέπε συγκατοίκηση) που πήγαινε καλά μέχρι που..


...νόμιζε ότι θα ήταν τόσο εύκολο να αδειάσω ντουλάπες.


Babe, the shoes stay. All of them. Επομένως πήραμε καινούργια ντουλάπα και είμαστε όλοι happy. 


Επομένως, ήρθε η ώρα να ασχοληθώ με τα επαγγελματικά. Δεν γαμιέται λέω, ας τα δω αλλιώς...


...ας μην μπω σε κουτάκια κι ας δοκιμάσω άλλες διόδους εκτός από την μέχρι τώρα πεπατημένη μου...


(me, trying to overcome all obstacles)

Αλλά κάπως, τα κατάφερα. Και παρά τις δυσκολίες, και παρά τα losses, κυρίως οικονομικά, μπορώ να πω, kid you did good.


Κατά τα άλλα όμως μπορώ να πω πως το 2018 ήταν καλή χρονιά. Πολύ καλή χρονιά. Είχε περισσότερα γέλια και χαρές παρά δάκρυα..


...ήταν γεμάτη αγκαλιές...


...και τέτοιες αγκαλιές...


...είμαι καλά και φαίνεται..


...είμαι ή ρ ε μ η ψυχικά, συναισθηματικά, σωματικά...


...και ξέρω πού πατώ και κυρίως, με ποιους, που είναι εκεί thick and thin, no matter what.


Μέχρι το καλοκαίρι έχω μπει σε μια τροχιά επαγγελματικά με ωραίους ανθρώπους και εξίσου ωραίους επαγγελματίες...


...και τότε, μπαμ, ανατροπή, χάος, δεν ξέρω τι μου γίνεται πάλι γιατί...


Αυτά είναι.


Νιώθω πως ήταν το πιο σουρεάλ συναίσθημα που αισθάνθηκα. Δεν νομίζω να ξεχάσω εκείνη την μέρα. Ε με αυτό, οικογένεια, φίλοι και εμείς είμαστε κάπως έτσι...



... μέχρι που συνειδητοποιώ ότι με το "bling" όπως λέω το δακτυλίδι μου, έρχεται και γάμος...




Εγώ. Που ΠΟΤΕ δεν με φαντάστηκα έτσι...


And the shit that goes into a wedding! Το νυφικό, το venue, το φαγητό, εκκλησιές, λουλούδια και μαλακίες...


Μετά από ένα μίνι breakdown, και μια ωραία κουβέντα, αποφασίσαμε οι δυο μας σε κάτι δικό μας, που μας εκφράζει κι ας σπάει όλους τους κανόνες. Χεστήκαμε.


Στην εκπνοή του το 2018 με βρίσκει χαρούμενη και ευγνώμων...


...έχω λόγους να πιστεύω ότι τα καλύτερα έρχονται στη δουλειά...


... και στα προσωπικά...


... και γιατί όχι, σε ότι επιθυμεί η ψυχή μας


Εύχομαι καλή χρονιά και υγεία σε όλους και πίνω σε αυτό...


...λεφτά γιατί όχι, είναι πάντα καλοδεχούμενα....


...αγκαλιάστε το καινούργιο...


... όσο τρομακτικό κι αν φαίνεται. Κι όταν νιώθετε στάσιμοι...


...να βρίσκετε τρόπους και λόγους μην τα παρατάτε...


...και κυρίως να μην είστε μόνοι σε αυτό.


Α ναι! And never forget what you're worth!!


Καλή χρονιά!

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018

I Needed That

Είχα μια μικρή τριανταφυλλιά στη βεράντα. Μια γλάστρα με κίτρινα τριαντάφυλλα.

Από όλα τα φυτά μου, ήταν το αγαπημένο μου.

Και λέω ήταν, γιατί την είχε άχτι η γάτα μου.

Λίγο λίγο κάθε μέρα την έβλεπα να την πειράζει, να την ρίχνει, να την τρώει. Όσο και να της θύμωνα, αυτή ατού, εκεί, στην τριανταφυλλιά μου.

Ως που τελικά, μαράθηκε. Όσο και να την περιποιήθηκα, κλάδεψα, πότισα, φαίνεται πως η γάτα κέρδισε και έμεινα με τον καημό.

Το μόνο που είχε μείνει ήταν δύο ξερά καφέ κοτσάνια να βγαίνουν από το χώμα.

Επομένως το άφησα και είπα να φυτέψω κάτι άλλο όταν φύγει ο χειμώνας. Αυτό πριν 1,5 μήνα.

Τις προάλλες πήρα κάποια ευχάριστα νέα για κάτι που με απασχολούσε καιρό. Και χάρηκα πολύ, ένιωσα μια ανακούφιση και ας τολμήσω να πω, και μια αισιοδοξία.

And I shit you not, εκείνο το βράδυ που βγήκα στη βεράντα να μαζέψω την γάτα μου, βλέπω στην γλάστρα της τριανταφυλλιάς, ένα μικρό ολοπράσινο φύλλο. Πάνω στο -κατά τα άλλα- ξερό κοτσάνι, βγαίνει ένα νέο, καταπράσινο κοτσανάκι, με ένα όμορφο πράσινο φυλλαράκι.

Κι ας έχουμε Δεκέμβρη.

Κι ας έχω να ποτίσω εκείνη τη γλάστρα 1,5 μήνα.

Κοίταξα ψηλά τον ουρανό και σκέφτηκα "I needed that".

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2018

It Turns Out Alright


Νομίζω ο λόγος που τα παραμύθια τελειώνουν με το "κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" είναι γιατί αν σου αποκάλυπταν πώς έζησαν και τι εννοούν με αυτό το καλά ίσως να μην μπαίναμε καν στον κόπο για το δικό μας happily-ever-after.

Μην με παρεξηγήσεις, μια χαρά είμαι και περνάω, απλώς, νιώθω ότι έχω μπει σε άλλη διάσταση, κάτι σαν ένα παράλληλο σύμπαν. Ξαφνικά, οι γύρω σου, σου αποκαλύπτουν ένα άλλο πρόσωπο. Οι γονείς ας πούμε δεν είναι πια μόνο γονείς, αλλά συνωμότες, πρόθυμοι να σου σε πάρουν από το χέρι και να σου δείξουν τα γκέμια της συνύπαρξης με τον 'the one' σου -κάποτε μάλιστα με ανεπιθύμητα υπερβολικές λεπτομέρειες για το πως ο άλλος γονιός είναι σαν σύντροφος.

Ειλικρινά.

Κάποια άλλα πράγματα τα ανακαλύπτεις μόνη σου, όπως ας πούμε, από δω και μπρος θα βάζεις πλυντήριο και θα έχεις 27 ζευγάρια κάλτσες για κάποιο λόγο. (ΠΟΙΟΣ ΦΟΡΕΙ ΤΟΣΕΣ ΚΑΛΤΣΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ? ! ) *hint* not me.

Τόσο καιρό, τόοοοσα χρόνια, μας έκαιγε η αναζήτηση, αυτός ο καημός να βρεις τον άνθρωπο σου, να αγαπιέστε, να είστε όπως στις ταινίες. Και κατάλαβα ότι, δεν έχουμε ΙΔΕΑ τι μας περιμένει όταν επιτέλους συνωμοτήσει το σύμπαν και βρεις αυτόν τον άνθρωπο. Είναι λες και περνάς στάδιο και πας σε άλλη πίστα, όπου -όπως και όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα στην αναζήτηση- έτσι κι εδώ δεν έχεις την παραμικρή ιδέα πώς προχωράς και πού καταλήγεις.

Uncharted territory όπως μου αρέσει να το λέω. Αλλά το λέω με γλύκα και χαριτωμενιά. Επειδή μπορεί μεν να μην έχω ΙΔΕΑ τι γίνεται και πώς πάει η φάση, όμως η φάση είναι ότι μου αρέσει και είμαι καλά. Ήμουν -όπως φαίνεται- έτοιμη γι'αυτό. Σίγουρα παίζει ρόλο και ο άνθρωπος που αποφασίσαμε να συμπορευτούμε. Κάνει την διαδρομή -την άγνωστη αυτή διαδρομή- όμορφη, ήρεμη και παρά τα μικρά που ίσως προκύπτουν, πάνω από όλα, ευχάριστη.

Επομένως κοιτάω λίγο πίσω μου, κάνω μια μικρή ανασκόπηση, και μου χαμογελάω για τα όσα με άγχωναν και πλήγωσαν και θέλω να πω τον νεαρότερο εαυτό μου, "kid, it turns out alright".

Θα ήθελα να ξέρω ότι θα μου το πει αυτό και ο γηραιότερος εαυτός μου.