Σκέφτομαι ότι η χαρά των γιορτών είναι μάλλον η αδημονία μας για αυτές, και σαν να ξεθωριάζει με το που έρθουν.
Μήπως όμως δεν είναι όλα έτσι κατά κάποιο τρόπο?
Αγχωνόμαστε για κάτι, που τελικά εξελίσσεται καλά.
Φοβόμαστε κάτι, μέχρι που το αντιμετωπίζουμε.
Περιμένουμε μια μέρα, μια στιγμή, μια κατάσταση, για να χαρούμε.
Ενώ η χαρά κρύβεται σε όλα τα ενδιάμεσα και στη διαδρομή μας σε αυτά.
Δεν θέλω να ζουμάρω και να κάνω μικροανασκόπηση φέτος. Φέτος, θέλω να κάνω 5 βήματα πίσω για να δω την μεγάλη εικόνα.
I worked hard for my healing.
Έκανα προόδο.
Νιώθω ξανά δυνατή.
Συνεχίζω ένα μαραθώνιο χωρίς να με κουράζει ή να με απελπίζει.
Και μαθαίνω να έχω πίστη: όχι με την αυστηρή θρησκευτική έννοια, αλλά πίστη σε μένα, στο σύμπαν, στους ανθρώπους, στη ζωή.
Ίσως τελικά, όλα να αρχίζουν και να τελειώνουν με το mindset μας.
Καλή χρονιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου