Everyday I Missed You More.

I said it all.

Τόσο, που άδειασα.

I was lost for words because I said it all. Χωρίς να θέλω απάντηση, χωρίς να ζητά ο οργανισμός μου μια επιβεβαίωση. Τα είπα όλα και νιώθω ότι πήγε η ψυχή μου στη θέση της.

Απλά και όμορφα. Γιατί δεν θα μας θυμάται κανείς για τις κρυφές μας σκέψεις. Γιατί, όταν νιώθεις κάτι όμορφο για έναν άνθρωπο, οφείλεις να του το λες και οφείλει να το ξέρει. Χωρίς αντάλλαγμα. Χωρίς εγωισμό.

And you know. You always did, but you know again.

I suppose... I knew? And yet I know again too.

Και έκλαψα. Μου βγήκε τόσο αβίαστο, συγνώμη, δεν μπορούσα να κρατηθώ αλλά ήταν η πρώτη φορά in months που crying actually made me feel better. Lighter. Liberated. Relieved. 

Oh God, relief!

Hours later, να τρέχουν αβίαστα δάκρυα από τα μάτια μου αλλά νιώθω... ξαλαφρωμένη! Λες και πρώτη φορά παίρνω ανάσα. Πάει αέρας στα πνευμόνια μου, I can breathe again.

I said it all.

It's off my chest.

And I feel free.

Σ'αγαπώ όσο δεν φαντάζεσαι. Και σε εκτιμώ άλλο τόσο.

Κι εσύ.

Αλλά we are not. We will not. We can not. Something, somewhere went horribly wrong and we got caught up in it. It sucks. And God knows how much it hurts, how much it pains me, but for some reason, tonight, after we talked, I can finally breathe again, and I thank you for that.

And these tears, they feel liberating, not hurtful and I thank you for that too.

And for the first time in months, I'm actually starting to feel hopeful again.

It's good to have you back Tinks. It's been a while.