Words Don't Come Easily

And just like that, we locked eyes from across the room.

Click.

We don't even blink.

Ξαφνικά, άκουγα την καρδιά μου μες τα στα αυτιά μου. Την νιώθω να χτυπάει να βαράει στο στήθος μου, να πεταχτεί έξω. I'm sure everyone in the room could hear my heart beat.

Thump. Thump. Thump.

And yet I'm calm. I see you breaking away, coming my way and I am calm.

Με κοιτάει από πάνω ως κάτω, με πιάνει αγκαλιά, μου λέει ότι I look stunning.

Εγώ απλά τον κοιτάω. Δε συμμετέχω. Ούτε καν τον αγκαλιάζω πίσω. Είμαι in trance. Mesmerized. By his presence. By him.

God you look like you did before. Οnly prettier.

Με βομβαρδίζει με ερωτήσεις. Πως είμαι, αν είμαι καλά, πως πέρασα τις γιορτές, τι έκανα, αν βγήκα, αν πέρασα καλά. Δεν το πιστεύω ότι είσαι εδώ και σε βλέπω, είσαι καλά, γιατί δεν μιλάς.

Είμαι in trance και δε μπορώ να αρθρώσω λέξη. Τον κοιτάω μόνο στα μάτια.

"Γιατί δεν μιλάς?"

Σε θέλω. I hate you. How could you? Why? Μου λείπεις. Oh God, πόσο μου λείπεις. Πονάω ηλίθιε, how could you? You look beautiful. Έλα πίσω. Don't touch me again. It hurts. It hurts. You hurt. God I miss you.

Έχω τόσα να του πω και δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη. I just look at him, suck him in, all of him. Να τον χορτάσω. Αυτά τα μάτια, αυτό το πρόσωπο, those lips, those arms.. This person, this presence that's been haunting me.

I just look at him, faint smile, I open my mouth και βγαίνει η πιο αδύναμη, εξασθενημένη φωνή που ακούστηκε ποτέ. Σχεδόν εξαντλημένη. Ναι, είμαι καλά. Ωραία ήταν οι γιορτές. Ψέμα. όλα ψέματα.

Μου μιλάει... σιγά. Χαμηλόφωνα. Σχεδόν ερωτικά. Μιλάμε όπως μιλούσαμε. Κάποτε. Πριν γίνουν όλα... ναι.

I'm glad you're here, he says. Με κοιτάει στα μάτια. There's a twinkle there. Είχα καιρό να το δω αυτό. And for a moment, απλώς κοιτιόμαστε.

God, you're a sight for sore eyes, σκέφτομαι.

But I don't say that. I won't say that. I can't say that.

Κοιτιόμαστε. Και σχεδόν ταυτόχρονα λέμε 'can we talk, sometime?'.

I need a cigarette. I need a drink. No, scratch that, I need something stronger than that. I go out for some fresh air. Και βγαίνει ένας φίλος του, κοινός μας γνωστός. Μου προσφέρει τσιγάρο, λέμε για το ότι κάνει ψύχρα and out of nowhere he says 'He wouldn't do that. He's not like that. Το ξέρεις. He wouldn't do that, especially not to you'.

Δεν ξέρω. Πραγματικά δεν ξέρω τίποτα anymore. Φεύγοντας, δεν γύρισα πίσω μου. Και ήμουν ήρεμη.

Καλό αυτό.

Αλλά I fell in love with him all over again.

Κακό αυτό.

Οδηγάω και σκέφτομαι. Δεν θέλω να πάω σπίτι. Πάει να χαράξει και είμαι στους δρόμους. Και πετυχαίνω ένα τραγούδι and I pull over and cry like a child. Με ένταση, πόνο και παράπονο. Τελείωνει το κομμάτι, σκουπίζω τα δάκρυα μου and I feel ready to go home. And sleep. For hours.