Και απογοητεύομαι.
'Ετσι, ένα τέτοιο βράδυ που είμαι κάπως θέλω απλώς να μείνω μόνη μου και να μιλήσω με τη μουσική.
Να καθαρίσω το μυαλό μου. Την ψυχή μου. Το γαμημένο μυαλό μου, ναι.
Μην μου πεις μαλακίες που θέλω να ακούσω, δεν είμαστε για παρηγοριές τώρα. Αλήθεια θέλω να ακούσω, και δεν ξέρω ποιος είναι πιο δειλός: εσύ που δεν τα λες ή εγώ που δεν θέλω να ακούσω?
Επομένως, αφού βλέπεις ότι με έχουν πιάσει τα περίεργα μου και σκοτείνιασα, άσε με να ακούσω σαξόφωνο, dirty jazz μπας και βρω την άκρη.
Που το θυμήθηκες αυτό το τραγούδι! Από τα πιο αγαπημένα της εφηβείας μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνα που δεν λέει, εκείνα που δεν θέλεις να ακούσεις, μια μέρα (ή νύχτα) θα ακούσεις τον εαυτό σου να τα φωνάζει δυνατά.
Let time -and/through music- play its games in your soul.
❤
couldn't have said it better myself!
Διαγραφή