Γαμώτο, τι πινελιά κόκκινου είναι αυτή που ρίχνεις στο γκρίζο μου?
Εννοώ, πώς μπορείς και ηρεμείς την ψυχή μου όταν υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που την αναστατώνουν?
Πώς τα καταφέρνεις? Ποιος είσαι?
Πώς γίνεται μέσα στη φασαρία να ακούω νότες που δεν είναι ξεκούρδιστες, να φοκάρω μόνο στη φάτσα μου, στο χαμόγελο σου και τα μάτια σου κι ας γίνεται γύρω μας χαμός?
Τι μαγνήτης είναι αυτός που έχεις και τι σκατά μέταλλα κουβαλάω μέσα μου εγώ και με τραβάς τόσο πολύ?
Είμαι εξαντλημένη και βρίσκω πάλι δύναμη. Θέληση, κατ'ακρίβεια. Είσαι το μέτρο σύγκρισης μου και θέλω να σε φτάσω. Γι' αυτό προσπαθώ, μου δίνεις κίνητρο.
Καλαβαίνεις τώρα γιατί κάποτε γυαλίζει το μάτι μου? Κατάλαβες γιατί κάποτε τρελαίνομαι και σκοτεινιάζω?
Κυρίως επειδή μου βγάζεις την αλήθεια μου στην πιο αυθόρμητη και ωμή της εκδοχή και ακόμα φοβάμαι κάποτε ότι είσαι ένα ψέμα.
Να ξέρεις όμως, αυτό το "I'm proud of you" παίζει να'ναι ό,τι ωραιότερο έχω ακούσει από σένα.
Έχεις έτσι πλάσμα δίπλα σου αγαπημένη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπες τα όλα με αυτά που έγραψες!
Not just follow the light... Let the light pour in...
Αγκαλιά μεγάλη :)
*big hug*
ΔιαγραφήThis sounds lovely. Could be partially written by me. Αλλά λείπουν μου πλάσματα με κάποια που τα χαρακτηριστικά που έχει τούτο το πλάσμα στο οποίο μιλάς! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Διαγραφή