Doubt

Για το μόνο πράγμα που είμαι σίγουρη, είναι το πόσο όμορφο είναι το Παρίσι. Ειδικά από ψηλά. Ειδικά το βράδυ. Όλα τα υπόλοιπα είναι υπό αμφισβήτηση.

Doubt. Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από την αμφιβολία. It can eat you inside out. Αυτή η μόνιμη αμφισβήτηση για τα πάντα. Να μην ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι όχι. Πού ξεκινούν τα facts και πού αρχίζει η μαλακία. Να μην μπορείς να διακρίνεις τι στέκει και τι όχι. Μια μόνιμη θολούρα. Η αμφιβολία είναι σαν την ομίχλη: βλέπεις, αλλά στο περίπου. Προχωράς, αλλά στο περίπου. Περπατάς, δεν βλέπεις καλά και υποθέτεις ότι πας σωστά. Ή μηπώς όχι?

Δεν είναι γκόμενα. Or so he says. He's not sleeping with anyone else. Or so he says. Τον κάνω χαρούμενο. Or so he says. Πώς μπορώ να πιστέψω ότι θα μου έκανε κάτι τέτοιο. Or so he says.

Everything has a god damned "or so he says" attached to it now.

Είδα οικειότητα. Για αυτό είμαι σίγουρη. Τίποτα ενοχοποιητικό. Αλλά, και τίποτα ελαφρυντικό.

Μετά το αρχικό σοκ -και το χοντρό hangover μου- πέρασα από στάδια. Που συνεχίζω να τα περνάω, μην νομίζεις ότι είμαι καλά. Έβλεπα ένα μολύβι στην δουλειά και το σκεφτόμουν καρφωμένο στο μάτι του (κατσαβίδι right in his heart, κουζινομάχαιρο στην πλάτη, a chainsaw, οι παραλλαγές του σεναρίου δεν έχουν τελειωμό!). Και μετά ήμουν στο πάτωμα της κουζίνας. Motionless. Then I was angry again. Πάνω κάτω πάνω κάτω στο σαλόνι. Και μετά στο πάτωμα να κοιτάω τον τοίχο.

Σκέφτηκα να κάνω μιμηθώ την Samantha, και για να δεις ότι είμαι στον πυρήνα μου καλό πλάσμα, I even picked a nice picture. Αλλά πάλι δεν έκανα τίποτα.

Όταν μιλήσαμε, το μόνο που άλλαξε ήταν ότι δεν έκανα πια visualize μολύβια καρφωμένα στο μάτι του. Γεγονός, δεν τον έχω για κωλόπαιδο. Τον ξέρω πολλά χρόνια και δεν τον έχω για μαλάκα. Αλλά μπορείς ποτέ να ξέρεις πόσο twisted είναι μέσα στο μυαλό του κάποιος? Μπορείς να είσαι σίγουρος about it τελικά? Κι ό,τι κι αν λέχθηκε, καταλήγω πάλι στο ίδιο θέμα: who is that person and why didn't I know about her? Μου απάντησε και στα δύο ερωτήματα, αλλά how can I take his word for it? Should I take his word for it?

See? I don't know. I have doubts.

Μου είπε ότι I made life look beautiful again. Αλλά το είπε after things got ugly. Άρα, στέκει το statement? Ή όχι?

Έγραψα τα highlights της συνομιλίας μας σε ένα χαρτί, γιατί ήξερα ότι σε κάποια φάση θα αρχίσω να αμφιβάλλω και για αυτό. Αν θυμάμαι καλά.  Αν όντως είπε αυτό, εκείνο και το άλλο ή αν το φαντάστηκα.

Ι have doubts. And I'm confused. I don't know. Sometimes I feel hurt and then I think that I'm hurt over something that I doubt is even real. Which makes me even more confused. And it really sucks.

Time. I just need some time.