If a writer falls in love with you, you can never die.

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Για Κυριακή Βράδυ, Καλά Είναι

Οδηγώ το βράδυ να έρθω σπίτι, βρέχει -γαμώ τη βροχή μου που καλόμαθα τις τελευταίες μέρες λιακάδα και ζέστη- βρέχει που λες και νιώθω...

...καλά.

Content κατακρίβεια.

Και μια όμορφη ζεστασιά να αναβλήζει από μέσα μου, απ' αυτές που νιώθαμε παιδιά μετά από ένα χαρούμενο πάρτυ γενεθλίων.

Έχω να το λέω ότι ο Θεός, κάποιος εκεί πάνω τελοσπάντων είχε την έννοια μου όταν πριν λίγο καιρό έφερε συγκεκριμένους ανθρώπους και καταστάσεις στη ζωή μου. Someone was looking out for me and I feel eternally blessed for that.

Οδηγώ που λες και βρέχει και σκέφτομαι πόσο μικρή και χωρίς guarantee είναι η ζωή μας και ότι ναι, αυτή τη στιγμή νιώθω καλά και όμορφα, και πέρασα ένα βράδυ με όμορφους ανθρώπους που αγαπώ και σέβομαι, what more is there to this thing we call life anyway?!

Και τις προάλλες... Με καλούς φίλους, αγαπημένους ανθρώπους και τους γονείς μου. Ειδικά τον πατέρα μου, τον χάρηκα τόσο πολύ που ήταν εκεί, που ήταν τόσο ευδιάθετος, τόσο χαρούμενος..

Δεν πάει πολύς καιρός που έλεγα στον αδερφό μου, ένα -πολύ- κρύο βράδυ σε ένα τυχαίο πολυσύχναστο δρόμο, εμένα να προσπαθώ να τον εμπψυχώσω, να τον κάνω να καταλάβει, να δει, να νιώσει, "μπορούσαμε να μην είχαμε daddy αυτή τη στιγμή, το καταλαβαίνεις?"

So ναι, το να ήταν εκεί μαζί μου εκείνη τη νύχτα ήταν big deal και πηγή χαράς και αισιοδοξίας.

Είμαι κουρασμένη, ναι, δεν το κρύβω, αλλά άρχισα να μαθαίνω να αντλώ δύναμη από αυτά τα μικρά, αλλά τόσο ουσιαστικά πράγματα που μας χαρίζει η ζωή και δε θέλω να ακουστώ διδακτική ή δεσποτική, απλώς, damn it, ρίξε ένα βλέμμα γύρω σου, δεν είναι όλα τόσο μαύρα, είναι?

Κι εμένα μου λείπουν κάποιοι, σίγουρα θα ήθελα κάποια πράγματα να είναι αλλιώς, σαφώς θα ήταν καλύτερα τα πράγματα αν είχα κι εκείνο, αλλά....

....κι έτσι, it's not so bad.

Dare I say, it's even okay.

Above average okay.

Απλώς να χαίρεσαι αυτά που έχεις, να συνεχίσεις να προσπαθείς με αγάπη για τα υπόλοιτα, να ανάβεις ένα τσιγάρο -ναι γαμώτο, καπνίζω, άστε με- να πίνεις λίγο κρασάκι και αν ακούς μουσική που σου αρέσει.

Για Κυριακή βράδυ, μια χαρά είναι.

5 σχόλια:

  1. Άμα βρέχει αρέσκει μου να βάλω κάτι σαν το soundtrack του L.A. Noire να παίζει :D (and it's one of those small things μαζί με την κουβερτούα.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι είναι ακριβώς αγαπημένη μου.
    Έρχονται κάποιοι δύσκολοι καιροί κάποτε και αναπολούμε απλές στιγμές, καθημερινές, με τόση δίψα.
    Να εκτιμούμε κάθε στιγμή της ζωής, κάθε άνθρωπο που είναι δίπλα μας, που μπορούμε να χαιρόμαστε και να απολαμβάνουμε τόσα πολλά τελικά.
    Μια χαρά είμαστε.
    Σε αφήνω με την ευχή που λέω και έκανα βίωμα μου εδώ και πολύ καιρό:
    Να χαίρεσαι τη ζωή και όσους αγαπάς!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε αγαπώ εσένα για αυτή την όμορφη και φωτεινή ψυχή που έχεις και την μοιράζεσαι μαζί μου και όλους στην μπλογκόσφαιρα xx

      Διαγραφή
    2. Ωωωωωω ευχαριστώ... Με συγκινείς... Να'σαι καλά αγαπημένη μου.

      Διαγραφή