If a writer falls in love with you, you can never die.

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Walk Away And Mean It

Ένα από τα κυριότερα πράγματα που έμαθα στο life coaching είναι ότι, οι άνθρωποι σου φέρονται με τρόπο που τους επιτρέπεις να σου φέρονται.

Επομένως, το πράγμα γυρίζει κι έρχεται πάνω σου, πάνω κάτω 100%.

Σε πρώτη φάση, είσαι σε πλήρη άρνηση, προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα γεγονότα, τους άλλους και τον εαυτό σου. Αλλά αν καταφέρεις να βουλώσεις τον καταραμένο τον εγωισμό σου, καταλαβαίνεις ότι ναι γαμώτο, αυτός ο μαλάκας έχει απόλυτο δίκιο.

Πολύ δύσκολα παραδεχόμαστε στον εαυτό μας -πόσο μάλλον στους άλλους- πως, ό,τι συμβαίνει στη ζωή μας, ιδιαίτερα όταν αφορά interaction με άλλους, είναι αποτέλεσμα δικών μας κινήσεων, επιλογών και συμπεριφορών.

Στο πλαίσιο του coaching μου πήγα πίσω, αρκετά πίσω και βλέπω τον εαυτό μου τότε κι όχι θέλω να με μουντζώσω, να μου χώσω μπουνιά θέλω. Να με βγάλω knock-out και μόλις συνέλθω να με ξαναβαρέσω.

Αλλά what's done is done, το παρελθόν ανήκει ακριβώς εκεί και το θέμα είναι τι κάνεις τώρα. Επομένως, μπήκα στην -μεγάλη- διαδικασία ανάλυσης, κατάρρευσης, συνειδητοποίησης και ελπίζω εκτέλεσης, της νέας τάξης πραγμάτων. Η οποία πηγάζει και ριζώνεται σε δύο πολύ βασικά σημεία: ποια είμαι εγώ η Tinkerbell, δηλαδή, τι μου αρέσει, τι με κάνει ευτυχισμένη, πώς είμαι ήρεμη και αυτό που λέμε "καλά" και δεύτερο, πού θέλω να πάω στη ζωή μου.

Και αν το αναλύσεις το πράγμα σε βαθύτερο επίπεδο, αναδύονται άλλα θέματα, κυρίως θέματα/ τραύματα που έχουν να κάνουν με την τωρινή σου ψυχοσύνθεση. Κι αυτό που εντόπισα είναι ότι έχω θέμα με την αξία μου. Νιώθω ή τουλάχιστον ένιωθα, ότι δεν είχα καμία απολύτως αξία. Πως, ό,τι κι αν κάνω, δεν θα μετρήσει πουθενά, κανένας δε θα με εκτιμήσει/ αγαπήσει/ σεβαστεί. Και κάνω καθημερινά πολλή δουλειά σε αυτό. Αλλά το θέμα, το πρώτο βήμα είναι, το μπορέσεις να το αναγνωρίσεις.

Πώς μου ήρθε και τα γράφω αυτά απόψε? Ίσως γιατί άρχισα να βλέπω μια διαφορά -ίσως βελτίωση τελικά- στη ζωή μου. Με μικρές διαφοροποιήσεις, κυρίως στο mentality μου, είδα τον κόσμο γύρω μου να αλλάζει.

Επομένως, αν αυτός ο μαλάκας είχε δίκιο και ότι όντως οι άνθρωποι μας φέρονται με τον τρόπο που τους επιτρέπουμε να μας φέρονται, το ερώτημα είναι ένα: πώς θέλω να μου φέρονται? Και η "στρατηγική" απλή: be able to walk away and mean it.

Καλή βδομάδα.

2 σχόλια:

  1. Κάποτε νιώθω ότι μάλλον δεν έχω τούτο το walk away and mean it.
    Νιώθω ότι ακόμα προσπαθώ να διώξω παλιά πράματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή