If a writer falls in love with you, you can never die.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

One For Them Bullies

Συχνά σκέψτομαι ότι ευτυχώς δεν είχαμε Facebook και κοινωνικά δίκτυα όταν ήμουν σχολείο. Δεν ξέρω μέχρι που θα έφταναν. Δεν ξέρω κι εγώ τι και πώς θα το αντιμετώπιζα. Τα ψουψου στους διαδρόμους και τα σημειώματα στο θρανίο μου ήταν αρκετά εφιαλτικά.

Καλώς ή κακώς, ήμουν ανέκαθεν 'out there': έπαιρνα πάντα μέρος στα κοινά και καλλιτεχνικά του σχολείου, ήμουν άριστη μαθήτρια και σίγουρα όχι η ομορφότερη ή η πιο cool.

Και υπήρξα θύμα bullying.

Από το όνομά μου, μέχρι το σώμα μου, μέχρι τον τρόπο που μιλάω, ή περπατάω, μέχρι τα 'ταλέντα' μου (τα οποία βεβαίως δεν θεωρούνταν ταλέντα) και τα γούστα μου, μέχρι την υπόληψη μου σαν νεαρή γυναίκα, μαθήτρια και άνθρωπο.

Και τότε ήμουν πολύ πιο ευάλωτη και ευαίσθητη από ότι τώρα. I wasn't that strong back then. Μπορώ να σας περιγράψω με εφιαλτική ακρίβεια περιστατικά όπου συμμαθητές μου με έκαναν να νιώθω άχρηστη, ανίκανη, άσχημη, μη επιθυμητή, έστω κι αν έχουν περάσει πολλά χρόνια. Θυμάμαι να σκέφτομαι με παράπονο "Τι τους έκανα?" και "Γιατί είναι τόσο φρικτοί μαζί μου?". Κι ενώ έχουν περάσει τόσα χρόνια και σίγουρα τα λόγια τους δεν με αγγίζουν πια, δεν σας κρύβω ότι πολλές φορές ξαναζώ και ξαναβιώνω αυτά τα συναισθήματα κάτω από ορισμένες συνθήκες.

Δεν σκέφτηκα ποτέ να αυτοκτονήσω. Ούτε μου βγήκε η ανάγκη να εκτονωθώ με τον ίδιο τρόπο σε κάποιον άλλο. Ευτυχώς η σχέση μου με τους γονείς μου ήταν πάντα άψογη και μπορούσα ακόμα και τότε να τους εκμυστηρευτώ αυτό που βίωνα.

Και αυτό που αισθανόμουν πάντα, ήταν ντροπή. Ένιωθα ότι για να μου συμπεριφέρονται κάποιοι με αυτόν τρον τρόπο, σήμαινε ότι το άξιζα. Ότι, δεν ήμουν άξιο πλάσμα να υπάρχω. Ένιωθα ότι πρόσβαλλα τους γονείς μου, τον αδερφό μου και όποιον με έκανε παρέα. Ντρεπόμουν γιατί δεν ήξερα τι ακριβώς έκανα λάθος για να προκαλώ αυτήν την συμπεριφορά.

Bless their blessed hearts, οι γονείς μου είναι εξαιρετικοί γονείς και υπέροχοι άνθρωποι (πολλές φορές δεν συνάδουν τα δύο) και όταν συνέβαινε αυτό, μου έδειξαν απεριόριστη αγάπη, κατανόηση, κράτησαν ανοιχτό το κανάλι επικοινωνίας και μέσα από την αγάπη και την αποδοχή τους, ένιωσα πιο δυνατή. Ένιωσα ότι μπορώ να είμαι αυτή που είμαι και πως αν συμβεί κάτι, είναι δίπλα μου και με υποστηρίζουν.

Φεύγοντας από το σχολείο, ησύχασα από εκείνους τους bullies, μα απέκτησα άλλους. Και κατάλαβα ότι οι bullies είναι άτομα πολύ βαθιά πληγωμένα. Κανένας που είναι καλά μέσα του, συμπεριφέρεται άσχημα σε κάποιον. Μόνο κάποιος με πληγές, ανασφάλειες, χαμηλή αυτοεκτίμηση, πόνο και ανύπαρκτη αυτογνωσία μπορεί να συμπεριφερθεί τόσο άσχημα ή βίαια σε κάποιον, λεκτικά ή μη.

Μπορεί να μην με απειλεί κάποιος σήμερα ότι θα με δείρει στο διάλειμμα, ωστόσο έρχομαι ακόμα αντιμέτωπη με bullies. Με άλλες μορφές και τρόπους, δεν παύουν ωστόσο να είναι bullies. Που στόχο έχουν να πληγώσουν, να θίξουν και να εκτονώσουν την απέραντη απελπισία που κρύβουν μέσα τους.

Δεν μίσησα τους bullies μου. Ακόμα και όταν ήμουν έφηβη, δεν μίσησα κανέναν τους. Ίσως γιατί είχα αρκετή αγάπη από το περιβάλλον μου για να μην μπορώ να παράξω αυτό το συναίσθημα. Ίσως πάλι γιατί ακολουθούσα πάντα το  “Is it true; is it kind, or is it necessary?”. Πριν ανοίξω το στόμα μου, θέλω τουλάχιστον να έχω 2 στα 3.

Επομένως...

Ευτυχώς που δεν τους άκουσα, ευτυχώς που δεν πτοήθηκα. But my heart goes out to all those lovely lonely souls who did.


6 σχόλια:

  1. Ξέρω ακριβώς τί λες. Ήμουν και εγώ. Στη φάση που δεν ήξερα αν η βαλίτσα με τα βιβλία θα ήταν στη θέση της, ή που έβλεπα να δώ ποιος ήταν στην αυλή για να ξέρω που να πάω. Ευτυχώς που είχα ένα άτομο (γιατί βλέπεις, δεν είπα τπτ στους δικούς μου, όχι γιατί δεν θα έκαμναν κάτι αλλά γιατί ήξερα ότι θα στεναχωρούνταν αφάνταστα ... το παλαβούι... - hindsight is always 20/20 δεν λέν;

    Στο τέλος το σπίτι ήταν μια προσωρινή λύτρωση ως αύριο. Σκέψου να είχε και facebook...
    Ευτυχώς που ήταν ένας που στο τέλος γίναμε και κουμπάροι. Νομίζω εν ώρα να κάμουμε ένα τηλεφώνημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εν ξέρω αν ήταν μπούλινγκ, ούτε το ένιωσα ποτέ έτσι.
    Επεριπαίξαν με ότι είμαι σαν τον εξωγήινο όταν εφορούσα γυαλιά και εξωτερικά σιδεράκια. Και δεν τα φορούσα τα σιδεράκια, απλά. Έτσι κι αλλιώς εν με βολεύκαν στο μπαλέτο και εμιλούσα/εφοούουν τον οδοντίατρο μου.
    Εσχολιάσαν τα "ταλέντα" μου, επειδή είχα, ενώ οι άλλες στο γυμνάσιο δεν. Εν με έκοψε.
    Εσχολιάσαν το ανοιχτόχρωμο μαλλί μου επεκτέινοντας με σχόλια για το pubic area μου που ήβρα γελοία επειδή "πού εξέραν;", τζαι εσχολιάσαν το ύψος μου.
    Η μάνα μου εθώρεν να τα κάμνουν σε άλλους τζι ελάλεν μου μια κουβέντα "άμα εν μπορείς να γίνεις καλύτερος, προσπαθείς να δείχνεις καλύτερος ρίχνοντας τους άλλους". I took it as my pride να μεν το κάμνω, τζαι να μεν "νώθω" άμα μου το κάμνουν. Αν ήταν μπούλινγκ εν μου έτζησε πραγματικά. Εν με βασανίσαν και δεν ξέρω αν θα άντεχα όσα άκουσα ότι εκάμναν του μιτσή, αλλά γαδούρκα έννα υπάρχουν πάντα, τζαι ας προσπαθήσουμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τρόπο που θα τα βοηθήσει να μην γίνουν ούτε θύματα, ούτε θύτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "ς προσπαθήσουμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τρόπο που θα τα βοηθήσει να μην γίνουν ούτε θύματα, ούτε θύτες."

      Με αυτό τα είπες όλα φιλενάδα!

      Two thumbs ups for you, for everything :)

      Διαγραφή
  3. Και αυτό που αισθανόμουν πάντα, ήταν ντροπή. Ένιωθα ότι για να μου συμπεριφέρονται κάποιοι με αυτόν τρον τρόπο, σήμαινε ότι το άξιζα. Ότι, δεν ήμουν άξιο πλάσμα να υπάρχω.

    Δυστυχως πολλα παιδια που ειναι θυματα ενδοσχολικης βιας αισθανονται ετσι.

    Εγω πιστευω οτι η λεκτικη βια ειναι πολυ χειροτερη απο τη σωματικη.
    Πολλοι ακουνε bullying και παει το μυαλο τους σε μπουνιες και κλωτσιες και πειραγματα, αλλα υπαρχει και το λεκτικο. Οι λεξεις νομιζω οτι πονανε περισοτερο και ειδικα ενα μικρο παιδι που δεν εχει ακομα διαμορφωσει χαρακτηρα και δεν ξερει πως να προστατεψει τον εαυτο του.

    Εσυ τα ειπες στους γονεις σου; Τι κανανε; Κανα φιλο ή φιλη δεν ειχες να σε υπερασπιστει;

    Κι εγω παθων ειμαι και σε καταλαβαινω.

    κατάλαβα ότι οι bullies είναι άτομα πολύ βαθιά πληγωμένα. Κανένας που είναι καλά μέσα του, συμπεριφέρεται άσχημα σε κάποιον. Μόνο κάποιος με πληγές, ανασφάλειες, χαμηλή αυτοεκτίμηση, πόνο και ανύπαρκτη αυτογνωσία μπορεί να συμπεριφερθεί τόσο άσχημα ή βίαια σε κάποιον, λεκτικά ή μη.

    ποσο δικιο εχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είχα και φίλους, αλλά κυρίως έβρισκα περισ΄σοτερη παρηγοριά στο σπίτι μου.

      Διαγραφή